لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1171 : چهره اش خندان و خط مشکبو پیچیده است
غزل شمارهٔ 1172 : دل به سر رفته است تا آن نقش پا را دیده است
غزل شمارهٔ 1173 : هر نظر بازی که آن لبهای خندان دیده است
غزل شمارهٔ 1174 : بی قراری های جان را چشم تر پوشیده است
غزل شمارهٔ 1175 : رتبه آزادگی در بندگی پوشیده است
غزل شمارهٔ 1176 : رفتن گلزار کار مردم بیکاره است
غزل شمارهٔ 1177 : بحث با جاهل نه کارم مردم فرزانه است
غزل شمارهٔ 1178 : این که روزی بی تردد می رسد افسانه است
غزل شمارهٔ 1179 : بوسه گاه جان ما آخر لب پیمانه است
غزل شمارهٔ 1180 : گردش گردون به چشمم گردش پیمانه است
غزل شمارهٔ 1181 : هر که غافل را نصیحت می کند دیوانه است
غزل شمارهٔ 1182 : شمع را بالین پر، بال و پر پروانه است
غزل شمارهٔ 1183 : شوق دل دیگر به آب تیغ مژگان تشنه است
غزل شمارهٔ 1184 : دل میان چار عنصر تن به سختی داده ای است
غزل شمارهٔ 1185 : بی غبار خط نگاهم توتیا گم کرده ای است
غزل شمارهٔ 1186 : بی اجابت آه مرغ آشیان گم کرده ای است
غزل شمارهٔ 1187 : صبح از خورشید تابان دست بر دل مانده ای است
غزل شمارهٔ 1188 : بی جمالت مردمک آیینه نزدوده ای است
غزل شمارهٔ 1189 : با رخ خندان او گل چهره نگشوده ای است
غزل شمارهٔ 1190 : قسمت ما از بهاران همچو گل خمیازه ای است
غزل شمارهٔ 1191 : لب چو گردد خالی از عقد سخن، خمیازه ای است
غزل شمارهٔ 1192 : زان قد نازآفرین در هر دلی اندیشه ای است
غزل شمارهٔ 1193 : شد چو عالمگیر غفلت، جاهل و دانا یکی است
غزل شمارهٔ 1194 : روی کار دیگران و پشت کار من یکی است
غزل شمارهٔ 1195 : در بهارستان یکرنگی شراب و خون یکی است
غزل شمارهٔ 1196 : عمر شمع صبح و لطف بی بقای او یکی است
غزل شمارهٔ 1197 : دوستی با کورفهمان حجت نادیدگی است
غزل شمارهٔ 1198 : راحت کونین در زیر سر بیگانگی است
غزل شمارهٔ 1199 : چشمم از خواب پریشان، چشمه پر سنبلی است
غزل شمارهٔ 1200 : هر زمان در شهر بند عقل، سور و ماتمی است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
* نه هر که آینه سازد سکندری داند
شعر کامل
حافظ
* شب ز آه آتشین یک دم نیاسایم چو شمع
* در میان آتش سوزنده جای خواب نیست
شعر کامل
رهی معیری
* ای لال زوصف تو زبانها
* کوته زثنای تو بیانها
شعر کامل
فیض کاشانی