لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1531 : هر که را می نگرم سوخته جان افتاده است
غزل شمارهٔ 1532 : از شکر خنده ات آتش به جهان افتاده است
غزل شمارهٔ 1533 : این نه غنچه است که گلزار به بار آورده است
غزل شمارهٔ 1534 : تا خط از لعل گهربار تو سر بر زده است
غزل شمارهٔ 1535 : آتشم در جگر از چهره گلرنگ زده است
غزل شمارهٔ 1536 : بس که مژگان تو بر دیده روشن زده است
غزل شمارهٔ 1537 : موج خط حلقه بر آن عارض گلگون زده است
غزل شمارهٔ 1538 : دل من تیره ز بسیاری گفتار شده است
غزل شمارهٔ 1539 : دل شب وصل تو از صبح مکدر شده است
غزل شمارهٔ 1540 : خاطر از سبحه و زنار مکدر شده است
غزل شمارهٔ 1541 : نه همین دل ز لب لعل تو پر شور شده است
غزل شمارهٔ 1542 : روح را جسم گران مانع شبگیر شده است
غزل شمارهٔ 1543 : از رگ ابر، هوا سینه شهباز شده است
غزل شمارهٔ 1544 : آخر حسن تو از خط به از آغاز شده است
غزل شمارهٔ 1545 : دل به یک آه سراسر رو مژگان شده است
غزل شمارهٔ 1546 : دلم از کثرت پیکان تو آهن شده است
غزل شمارهٔ 1547 : صحن گلزار ز گل کاسه پر خون شده است
غزل شمارهٔ 1548 : نه ز خط حلقه بر اطراف رخت بسته شده است
غزل شمارهٔ 1549 : از تب رشک تو خورشید هلالی شده است
غزل شمارهٔ 1550 : از دل خم می گلرنگ به جام آمده است
غزل شمارهٔ 1551 : خط به گرد رخ آن سیم ذقن آمده است
غزل شمارهٔ 1552 : خارخاری که ز رفتار تو در دل مانده است
غزل شمارهٔ 1553 : حاصل دولت دنیا همه غفلت بوده است
غزل شمارهٔ 1554 : خط سبزی که به گرد رخ او گردیده است
غزل شمارهٔ 1555 : فلک پیر بسی مرگ جوانان دیده است
غزل شمارهٔ 1556 : سخن عشق کسی کز لب ما نشنیده است
غزل شمارهٔ 1557 : گل اگر پرده نشین است چه جای گله است؟
غزل شمارهٔ 1558 : دوزخ اهل نظر، پاس نگه داشتن است
غزل شمارهٔ 1559 : دیدن تازه خطان شاهد بالغ نظری است
غزل شمارهٔ 1560 : نفس باد بهاران چمن آرای خوشی است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رنگ خون دشمنان بر پیکر شمشیرشان
* راست گویی چون شقایق رسته بر نیلوفرست
شعر کامل
امیر معزی
* گفتی شبی به خواب تو آیم ولی چه سود
* چون من به عمر خویش ندانم که خواب چیست
شعر کامل
جامی
* از خدا می طلبم عمر درازی چون زلف
* که به تفصیل نظر بر خط و خال تو کنم
شعر کامل
صائب تبریزی