لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 961 : ما از ازل بعشق تو دیوانه زاده ایم
غزل شمارۀ 962 : عالمی گر خون خورند از عشق ماهم میخوریم
غزل شمارۀ 963 : من از محرومی خود یا زرشک محرمان سوزم
غزل شمارۀ 964 : اگر تو جان طلبی جان در آستین دارم
غزل شمارۀ 965 : داند دل تو راز من وزان تو من هم
غزل شمارۀ 966 : رفتیم برون زین چمن و هیچ نگفتیم
غزل شمارۀ 967 : ساقی کریم و یار خطاپوش و شاه هم
غزل شمارۀ 968 : دیوانه عشق توام مجنون مادرزاد هم
غزل شمارۀ 969 : در صحبت کس جام فراغی نکشیدیم
غزل شمارۀ 970 : از داغ می اگرچه در آتش چو لاله ام
غزل شمارۀ 971 : خوش آنکه مست بروی تو دیده باز کنم
غزل شمارۀ 972 : برتافت رخ چو آینه آنماه چون کنم
غزل شمارۀ 973 : نوروزی ازین ما بفراغی ننشستیم
غزل شمارۀ 974 : من خسته ایفلک کی دمی از تو شا گشتم
غزل شمارۀ 975 : آنچنانم ز فراقت که ندانم چکنم
غزل شمارۀ 976 : چون سایه گذر زان مه رخساره نداریم
غزل شمارۀ 977 : از بسکه شدم جامه دران نعره زنان هم
غزل شمارۀ 978 : ماییم که در دیر خرابات مقیمیم
غزل شمارۀ 979 : من سوخته خال و خط سیمبرانم
غزل شمارۀ 980 : نه چنان بگرد کویت من ناصبور گردم
غزل شمارۀ 981 : تاچند وصل روی تو ایمه طلب کنیم
غزل شمارۀ 982 : چه شود گرت زمانی من دلفکار بینم
غزل شمارۀ 983 : شبها چو سگان در طلبت در بدر افتم
غزل شمارۀ 984 : چون لاله جگر چاک شدم غرقه بخون هم
غزل شمارۀ 985 : آنم که دل بعالم پرغم نمیدهم
غزل شمارۀ 986 : تو شوخ نوجوانی من پیر ناتوانم
غزل شمارۀ 987 : گنجی چو تو در سینه بکونین چکارم؟
غزل شمارۀ 988 : تو با فراغ خود امروز شاد و فردا هم
غزل شمارۀ 989 : ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون دارم
غزل شمارۀ 990 : کنون که جامه چو من میدری که سر مستم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از دم سرد خزان بر گل صد برگ نرفت
* آنچه بر زخم من از مرهم کافور آمد
شعر کامل
صائب تبریزی
* باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
* تلخی می نمک تلخی بادام شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* سیل دریا دیده هرگز برنمی گردد به جوی
* نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود
شعر کامل
صائب تبریزی