لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 91 : چهره از تیغ تو پر خون دردم کشتن خوش است
غزل شمارۀ 92 : هرگز هوس سایه ام از فر هما نیست
غزل شمارۀ 93 : اگر چه ساقی جان می نهاد در دستت
غزل شمارۀ 94 : به قتلم اینهمه خشم و عتاب حاجت نیست
غزل شمارۀ 95 : مست می و ساقیم تا نفسی باقی است
غزل شمارۀ 96 : عقده زلف تو سر رشته تقدیر من است
غزل شمارۀ 97 : ایکه چون چشم خوشت نرگس محموری نیست
غزل شمارۀ 98 : بی اختیار ماست که دل بیقرار ازوست
غزل شمارۀ 99 : در عهد تو آسوده کس از داغ ستم نیست
غزل شمارۀ 100 : به عهد یوسف من کز فرشته افزون است
غزل شمارۀ 101 : نور دو چشم کز برم بریده رفته است
غزل شمارۀ 102 : چو شمع سوختم از عشق و شستم از جان دست
غزل شمارۀ 103 : شادم اگرچه خاطرم اندوهگین ازوست
غزل شمارۀ 104 : گویم سیاه بختی ام از دود آه کیست
غزل شمارۀ 105 : گرچه حسن همه کس آفت اهل نظرست
غزل شمارۀ 106 : نیازمند ترا رسم خود پسندی نیست
غزل شمارۀ 107 : باز از سر زلف دل آشفته خبر یافت
غزل شمارۀ 108 : بسکه به دل می زنم سنگ که دلدار رفت
غزل شمارۀ 109 : تاخریدار تو شد گل آبرو صدجا فروخت
غزل شمارۀ 110 : عاشق مجنونم و صحرای غم جای من است
غزل شمارۀ 111 : گمره عشقم و نبود به من مست گرفت
غزل شمارۀ 112 : وقت طرب ایام گل و موسم کشت است
غزل شمارۀ 113 : جز از وصال تو با کس سر وصولم نیست
غزل شمارۀ 114 : من سری دارم که بر خاک ره از جولان اوست
غزل شمارۀ 115 : لوح خاک ما به خون نقش از دل صد چاک ماست
غزل شمارۀ 116 : شمعی که گرم خشم تر از برق لامع است
غزل شمارۀ 117 : در بت پرستی قبله ام چون آن بت روحانی است
غزل شمارۀ 118 : آن شوخ سوارست و سوی ما گذرش نیست
غزل شمارۀ 119 : بر صید حرم تیغ مزن زانکه حرام است
غزل شمارۀ 120 : تا نقش نعل اسبت محراب اهل دین است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد
* شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد
شعر کامل
حافظ
* مزن بلبل دم از نسرین که در خلوتگه رامین
* چو ویس دلستان باشد نشاید نام گل بردن
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* وصل خورشید به شبپره اعمی نرسد
* که در آن آینه صاحب نظران حیرانند
شعر کامل
حافظ