لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 31 : ز عاشقان همه قصد جراحت است او را
غزل شمارۀ 32 : یکره چو غنچه خنده زنان بین بسوی ما
غزل شمارۀ 33 : از که نالم که فغان از دل ریش است مرا
غزل شمارۀ 34 : آتش رخی کز یاد او آهی زجان خیزد مرا
غزل شمارۀ 35 : آن کعبه جان سوی خود میخواند از یاری مرا
غزل شمارۀ 36 : بسکه خطش سوخت ازغم صددل نومید را
غزل شمارۀ 37 : بهل حکایت شیرین بکوهکن مارا
غزل شمارۀ 38 : گر کند ابر کرم میل تن خاکی ما
غزل شمارۀ 39 : که ره دهد سوی آن سایه همای مرا
غزل شمارۀ 40 : آه کز دست دل این سینه ریش است مرا
غزل شمارۀ 41 : گر التفات بود شمع مجلس مارا
غزل شمارۀ 42 : از رقیبان تو صد خار جگر هست مرا
غزل شمارۀ 43 : شیشه پر از زهر چند چرخ ستم پیشه را
غزل شمارۀ 44 : نبود از عاشقی بیم ملامت سینه ریشان را
غزل شمارۀ 45 : جایی که بجوش آرد گل بلبل زاری را
غزل شمارۀ 46 : مژده گل چه میدهی عاشق مستمند را
غزل شمارۀ 47 : جز وصل هوس نیست چو پروانه خسان را
غزل شمارۀ 48 : زدرد میرم و گویی که بیش از این بادا
غزل شمارۀ 49 : از بس که خورم بر جگر از طعنه سنان ها
غزل شمارۀ 50 : غم ندارد ز گدایی تن غم پرور ما
غزل شمارۀ 51 : پنجه خطاست با بتان خسته دل خراب را
غزل شمارۀ 52 : چون رنجه شود خوی تو از همسری ما
غزل شمارۀ 53 : ای خضر که همدم شده یی آب بقا را
غزل شمارۀ 54 : کوی تو که من از همه کس واپسم آنجا
غزل شمارۀ 55 : به خلوت بهل شیخ دل مرده را
غزل شمارۀ 56 : پس از اجل به که روشن شود نکویی ما
غزل شمارۀ 57 : ای بی تو ازخون بسته گل مژگان من برخارها
غزل شمارۀ 58 : هوای دیدنت ای ترک تند خوست مرا
غزل شمارۀ 59 : بهم متاب دگر سنبل پریشان را
غزل شمارۀ 60 : زلف چو مار او کشد در دهن بلا مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
* تلخی می نمک تلخی بادام شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* من اول روز دانستم که با شیرین درافتادم
* که چون فرهاد باید شست دست از جان شیرینم
شعر کامل
سعدی
* کودکانی که درین دایره سرگردانند
* بر سر جوز تهی اینهمه غوغا دارند
شعر کامل
صائب تبریزی