لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1141 : به این ضعفی ‌که جسم زارم از بستر نمی‌خیزد
غزل شمارهٔ 1142 : نشئه دودی است‌ که از آتش می می‌خیزد
غزل شمارهٔ 1143 : تبسم هرکجا رنگ سخن زان لعل تر ریزد
غزل شمارهٔ 1144 : وداع‌ کلفتم تا گل‌ کند چاک جگر ریزد
غزل شمارهٔ 1145 : خرد به عشق‌ کند حیله‌ساز جنگ و گریزد
غزل شمارهٔ 1146 : مباش غره به سامان این بنا که نریزد
غزل شمارهٔ 1147 : به ‌گرمی نگه از شعله تاب می‌ریزد
غزل شمارهٔ 1148 : به هرکجا مژه‌ام رنگ خواب می‌ریزد
غزل شمارهٔ 1149 : خطی‌ که بر گل روی تو آب می‌ریزد
غزل شمارهٔ 1150 : باز اشکم به خیالت چه فسون می‌ریزد
غزل شمارهٔ 1151 : چاک کسوت فقرم رنگ خنده می‌ریزد
غزل شمارهٔ 1152 : به طراز دامن ناز و چه ز خاکساری ما رسد
غزل شمارهٔ 1153 : بر رمز کارگاه ازل کیست وارسد
غزل شمارهٔ 1154 : همّت از گردنکشی مشکل به استغنا رسد
غزل شمارهٔ 1155 : دگر تظلم ما عاجزان‌کجا برسد
غزل شمارهٔ 1156 : سراغت از چمن‌‌ کبریا که می‌پرسد
غزل شمارهٔ 1157 : کیست‌ کز جهد به آن انجمن ناز رسد
غزل شمارهٔ 1158 : جایی‌ که شکوه‌ها به صف زیر و بم رسد
غزل شمارهٔ 1159 : سحر طلو‌ع گل دعا که مراد اهل همم رسد
غزل شمارهٔ 1160 : تا ز عبرت سر مژگان به خمیدن نرسد
غزل شمارهٔ 1161 : همه راست زین چمن آرزو، که به کام دل ثمری رسد
غزل شمارهٔ 1162 : تا ز چمن دماغ را بوی بهار می‌رسد
غزل شمارهٔ 1163 : زبرگردون آنچه ازکشت تو و من می‌رسد
غزل شمارهٔ 1164 : آه به درد عجز هم‌ کوشش ما نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 1165 : تا گرد ما به اوج ثریا نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 1166 : کار دلها باز از آن مژگان به سامان می‌رسد
غزل شمارهٔ 1167 : هرگز به دستگاه نظر پا نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 1168 : نشئهٔ‌گوشهٔ دل از دیر و حرم نمی‌رسد
غزل شمارهٔ 1169 : صبح شو ای‌شب‌که خورشید من‌اکنون می‌رسد
غزل شمارهٔ 1170 : هوس تعین خواجگی‌، به نیاز بنده نمی‌رسد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ناصح زبان گشاد که تسکین دهد مرا
* نام تو برد و موجب صد اضطراب شد
شعر کامل
هلالی جغتایی
* نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس
* که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست
شعر کامل
سعدی
* به منزل رسید آنک پوینده بود
* رهی یافت آن کس که جوینده بود
شعر کامل
فردوسی