لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فیض کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : گر کشی و گر بخشی هر چه میکنی خوبست
غزل شمارهٔ 92 : لب برلبم نه ساقیا تا جان فشانم مست مست
غزل شمارهٔ 93 : شوریدگان عشق را ای مطرب آهنگ فناست
غزل شمارهٔ 94 : نگارا در غمت جانم حزین است
غزل شمارهٔ 95 : صحرا وباغ و خانه ندانم کجا خوش است
غزل شمارهٔ 96 : گفتم که روی خوبت از من چرا نهانست
غزل شمارهٔ 97 : سبزهٔ خط تو دیدن چه خوش است
غزل شمارهٔ 98 : سوی تو بی تاب دویدن خوشست
غزل شمارهٔ 99 : من و هزار گدا همچو من بنزد تو هیچست
غزل شمارهٔ 100 : در غمزه مستانه ساقی چه شرابست
غزل شمارهٔ 101 : دمبدم دل ما را از الست پیغام است
غزل شمارهٔ 102 : صورت انسان دگر معنی آن دیگر است
غزل شمارهٔ 103 : زغفلت تو ترا صد حجاب در پیش است
غزل شمارهٔ 104 : ای آنکه توئی قبله ارباب کیاست
غزل شمارهٔ 105 : راز در دل شده کره محرم کجاست
غزل شمارهٔ 106 : خمار گشت مرا ساقیا شراب کجاست
غزل شمارهٔ 107 : دل که ویران اوست آباد است
غزل شمارهٔ 108 : جمال یار که پیوست بی قرار خود است
غزل شمارهٔ 109 : چراغ کلبه عاشق خیال دلدار است
غزل شمارهٔ 110 : بیابیا که دلم در هوات بیمار است
غزل شمارهٔ 111 : ذره ذره نور حق را جلوه گاهی دیگر است
غزل شمارهٔ 112 : ما را زباغ حسن تو حسرت ثمر بس است
غزل شمارهٔ 113 : یار ما گر میل صحرا میکند صحرا خوش است
غزل شمارهٔ 114 : دل بوفای تو نهادن خوش است
غزل شمارهٔ 115 : مرا زجام خیالش شراب در پیش است
غزل شمارهٔ 116 : منوش ساغر دنیا که درد ناب نماست
غزل شمارهٔ 117 : رازها با اهل گفتن زاهل عرفان خوش نماست
غزل شمارهٔ 118 : بر رخ مه طلعتان زلف پریشان خوش نماست
غزل شمارهٔ 119 : گنجیست معرفت که طلسمش نهفتن است
غزل شمارهٔ 120 : عرصه لامکان سرای من است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بد و نیک هم بگذرد بی‌گمان
* رهایی نباشد ز چنگ زمان
شعر کامل
فردوسی
* از سرشک و از تپانچه چهرهٔ من شد چُنا‌نک
* گر ببیند باز نشناسد ز نیلوفر مرا
شعر کامل
امیر معزی
* نرگس که فلک چشم و چراغ چمنش کرد
* چشم تو سرافکنده به هر انجمنش کرد
شعر کامل
فروغی بسطامی