لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 361 : از دشمنم چه بیم که با دوست هم دمم
غزل شمارهٔ 362 : نرگسش گفت که من ساقی می‌خوارانم
غزل شمارهٔ 363 : تا هست نشانی از نشانم
غزل شمارهٔ 364 : فدای قاصد جانان کز او آسوده شد جانم
غزل شمارهٔ 365 : گر دست دهد دامن آن سرو روانم
غزل شمارهٔ 366 : چون ترک تیر افکن تویی، باید به خون غلطیدنم
غزل شمارهٔ 367 : حق ز رخت کرده ظهور ای صنم
غزل شمارهٔ 368 : شب فراق تو گر ناله را اشاره کنم
غزل شمارهٔ 369 : دامن خمیه سفر از در دوست می‌کنم
غزل شمارهٔ 370 : من از کمال شوق ندانم که این تویی
غزل شمارهٔ 371 : به دیر و حرم، فارغ از کفر و دینم
غزل شمارهٔ 372 : زان پرده می‌گشاید دل بند نازنیم
غزل شمارهٔ 373 : نه به دیر همدمم شد، نه به کعبه هم نشینم
غزل شمارهٔ 374 : یارب آن نامهربانان مه دل فراگیرد ز کینم
غزل شمارهٔ 375 : تا با کمان ابرو بنشست در کمینم
غزل شمارهٔ 376 : چنان به کوی تو آسوده از بهشت برینم
غزل شمارهٔ 377 : تا کفر سر زلفت زد راه دل و دینم
غزل شمارهٔ 378 : امشب نگه افتاد بر آن غیرت ماهم
غزل شمارهٔ 379 : گر به گل‌زار رخش افتد نگاه گاه گاهم
غزل شمارهٔ 380 : غم روی تو به عالم ندهم
غزل شمارهٔ 381 : بخت سیه به کین من، چشم سیاه یار هم
غزل شمارهٔ 382 : تا خبردار ز سر لب جانان شده‌ایم
غزل شمارهٔ 383 : ما دل خود را به دست شوق شکستیم
غزل شمارهٔ 384 : تا لب می‌پرست او داد شراب مستیم
غزل شمارهٔ 385 : آخر از کعبه مقیم در خمار شدیم
غزل شمارهٔ 386 : تا بدان طرهٔ طرار گرفتار شدیم
غزل شمارهٔ 387 : تا از دو چشم مستت بیمار و دردمندیم
غزل شمارهٔ 388 : از دادن جان خدمت جانانه رسیدیم
غزل شمارهٔ 389 : خواست تا زلف پریشان تو بی‌سامانیم
غزل شمارهٔ 390 : توان شناخت ز خونی که ریخت بر رویم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سخن هر چه گویم همه گفته‌اند
* بر باغ دانش همه رفته‌اند
شعر کامل
فردوسی
* روزگاریست که سودای بتان دین من است
* غم این کار نشاط دل غمگین من است
شعر کامل
حافظ
* دل من ارزنی، عشق تو کوهی
* چه سایی زیر کوهی ارزنی را؟
شعر کامل
رودکی