لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 421 : می‌شود هر دم پریشان زلف بر رخسار او
غزل شمارهٔ 422 : مردم ز تیرگی، نفسی بی‌نقاب شو
غزل شمارهٔ 423 : جان چیست کش فدا نکنم از برای تو؟
غزل شمارهٔ 424 : فتنه‌ای هر لحظه برمی‌خیزد از مژگان تو
غزل شمارهٔ 425 : ..............................
غزل شمارهٔ 426 : به دل غمی چو نداری، به سینه داغ منه
غزل شمارهٔ 427 : خوی تو در جفا شکسته
غزل شمارهٔ 428 : در سینه دل غمین فتاده
غزل شمارهٔ 429 : عاشقی، بر بستر آسودگی پهلو منه
غزل شمارهٔ 430 : شاد باش ای دل که خود را خوب رسوا کرده‌ای
غزل شمارهٔ 431 : از تو دلها همه ناشاد و تو هم شاد نه‌ای
غزل شمارهٔ 432 : کشته‌ای اول به نازم، باز خندان کرده‌ای
غزل شمارهٔ 433 : یار بی‌پروا و ما را آرزوی دل بسی
غزل شمارهٔ 434 : به نومیدی خوشم، ناکامی‌ام کام است پنداری
غزل شمارهٔ 435 : ای عندلیب وصل، هم‌آواز کیستی
غزل شمارهٔ 436 : بهار رفت و نچیدم گل از بر رویی
غزل شمارهٔ 437 : ز مو ضعیف‌ترم از غم میان کسی
غزل شمارهٔ 438 : هزار حیف که در بوستان رعنایی
غزل شمارهٔ 439 : چو شمع امشب مرا در محفلش بار است پنداری
غزل شمارهٔ 440 : به هوای صید یک ره، به گذار ما نیایی
غزل شمارهٔ 441 : ما چو پروانه نسوزیم به داغ غلطی
غزل شمارهٔ 442 : از ره به خواهش دل شیدا چه می‌روی
غزل شمارهٔ 443 : گر چو شمع آتش برآید از گریبان کسی
غزل شمارهٔ 444 : نخیزد از دل مرغان باغ، افغانی
غزل شمارهٔ 445 : تا چند از پی دل شیدا رود کسی
غزل شمارهٔ 446 : تاوان قتل صید زبون نیست بر کسی
غزل شمارهٔ 447 : سرم شد باز گرم از مژده بیجای سودایی
غزل شمارهٔ 448 : من و تا روز، هر شب در فراق چشم میگونی
غزل شمارهٔ 449 : نوشم ز بس چو باده، ز پیمانه، دوستی
غزل شمارهٔ 450 : چند جفا شیوه و عادت کنی؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو بخشایش پاک یزدان بود
* دم آتش و آب یکسان بود
شعر کامل
فردوسی
* مرا که خال تو فلفل فکنده است برآتش
* چرا ز غالیه دلبند می‌کنی و دلاویز
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* گهی زلفش پریشان می‌کند یک دشت سنبل را
* گهی رخسارش آتش می‌زند یک باغ نسرین را
شعر کامل
فروغی بسطامی