لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حزین لاهیجی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 211 : عاشق حريف حملۀ شیر دلیر نیست
غزل شمارۀ 212 : در راه محبّت، سر اگر شد قدمی هست
غزل شمارۀ 213 : نخلم از گریه در آب است و ثمر پیدا نیست
غزل شمارۀ 214 : چشم صاحب نظران در پی دنیاست که نیست
غزل شمارۀ 215 : با مستی غمت به شراب احتیاج نیست
غزل شمارۀ 216 : می عشق است که عالم همه میخانۀ اوست
غزل شمارۀ 217 : دل در حریم وصل تو، پا را نگه نداشت
غزل شمارۀ 218 : گر تو را روی زمین خواهش مأوای خوشی ست
غزل شمارۀ 219 : ای تازه به دیدار تو ایمان خرابات
غزل شمارۀ 220 : ای یوسف مصر از تو گرفتار محبّت
غزل شمارۀ 221 : بلبل و پروانه را عشق گریبان گرفت
غزل شمارۀ 222 : ز لنگر دل دیوانه، عشق بند گسست
غزل شمارۀ 223 : در طینتم از بس که رگ و ریشه، وفا داشت
غزل شمارۀ 224 : صدجان به حسرت سوختی، آهی ز جایی برنخاست
غزل شمارۀ 225 : دور از در تو روضۀ رضوان به ما نساخت
غزل شمارۀ 226 : گل خزان زده ام، زندگی ملال من است
غزل شمارۀ 227 : گرچه پیمانۀ می مشرق نور دگر است
غزل شمارۀ 228 : مستان، شب غم رفت و سحرگاه فتوح است
غزل شمارۀ 229 : رخسار تو را تازگی از چشم ترکیست؟
غزل شمارۀ 230 : برخاست دل ز سینه و پیکان فرو نشست
غزل شمارۀ 231 : ما را تن ضعیف به زندان عالم است
غزل شمارۀ 232 : حیرانی من محرم آن روی چو ماه است
غزل شمارۀ 233 : در کوی تو نقش قدمم، حالتم این است
غزل شمارۀ 234 : از آن، سرم به هوای تو مایل افتاده ست
غزل شمارۀ 235 : روزی که حجّت از خلق، خواهند در قیامت
غزل شمارۀ 236 : زاهد از ساغر شراب گریخت
غزل شمارۀ 237 : کون و مکان به زیر نگین قناعت است
غزل شمارۀ 238 : لطف وقهرت به من سوخته جان هر دو یکی ست
غزل شمارۀ 239 : هیچ معلوم نشد، دیده تماشایی کیست؟
غزل شمارۀ 240 : مژگان سرکشت، رگ جانها گرفته است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جهان آفریننده یار منست
* سر اختر اندر کنار منست
شعر کامل
فردوسی
* چون طره عنبر شکنش در شکن افتد
* از سنبل تر سلسله برنسترن افتد
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* سعدیا عمر عزیزست به غفلت مگذار
* وقت فرصت نشود فوت مگر نادان را
شعر کامل
سعدی