لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هلالی جغتایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : چند نادیده کنی؟ آه! چه دیدی از ما؟
غزل شمارهٔ 32 : نمی‌توان به جفا قطع دوست‌داری ما
غزل شمارهٔ 33 : من وبیداری و شبها و شب تا روز یا رب‌ها
غزل شمارهٔ 34 : من همچو گلزار ارم، گل گل ترا رخسارها
غزل شمارهٔ 35 : ز آب چشم من گل شد به راه عشق منزل‌ها
غزل شمارهٔ 36 : دلا، ذوقی ندارد دولت دنیا و شادی‌ها
غزل شمارهٔ 37 : گل رویت عرق کرد از می ناب
غزل شمارهٔ 38 : شب هجرست و مرگ خویش خواهم از خدا امشب
غزل شمارهٔ 39 : سر نمی‌تابم ز شمشیر حبیب
غزل شمارهٔ 40 : گر دعای دردمندان مستجاب است ای حبیب
غزل شمارهٔ 41 : من به کویت عاشق زار و دل غمگین و غریب
غزل شمارهٔ 42 : ای شده خوی تو با من بتر از خوی رقیب
غزل شمارهٔ 43 : ای سر زلف تو کمند حیات
غزل شمارهٔ 44 : چیست پیراهن آن دلبر شیرین‌حرکات؟
غزل شمارهٔ 45 : وه! چه عمرست این که در هجر تو بردم عاقبت؟
غزل شمارهٔ 46 : در آفتاب رخش باده تاب انداخت
غزل شمارهٔ 47 : ما عاشقیم و بی سر و سامان و می‌پرست
غزل شمارهٔ 48 : ای که از یار نشان می‌طلبی، یار کجاست؟
غزل شمارهٔ 49 : ای که می‌پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست؟
غزل شمارهٔ 50 : روز نوروزست سرو گل‌عذار من کجاست؟
غزل شمارهٔ 51 : ای باد صبح منزل جانان من کجاست؟
غزل شمارهٔ 52 : ز باغ عمر عجب سروقامتی برخاست
غزل شمارهٔ 53 : هر آتشین گلی که بر اطراف خاک ماست
غزل شمارهٔ 54 : عکس آن لب‌های میگون در شراب افتاده است
غزل شمارهٔ 55 : مه ز جور فلک دو تا شده است؟
غزل شمارهٔ 56 : رفتست عزیز من و مکتوب نوشتست
غزل شمارهٔ 57 : دارم شبی که دوزخ از آن علامت‌ست
غزل شمارهٔ 58 : ماه من عیدست و شهری را نظر بر روی توست
غزل شمارهٔ 59 : دلم به سینهٔ سوزان مشوش افتادست
غزل شمارهٔ 60 : راه وفا پیش‌گیر، کان ز جفا خوش‌ترست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صندل از بهر سر مردم بیدرد بود
* چوب دارست علاج سر دیوانه عشق
شعر کامل
صائب تبریزی
* رازی که سر به مهر ادب بود عمرها
* آخر ز کاسه سر منصور شد بلند
شعر کامل
صائب تبریزی
* کسی که قیمت ایام وصل نشناسد
* ببایدش دو سه روزی مفارقت کردن
شعر کامل
سعدی