لینک اشتراک گذاری
کپی شد
هلالی جغتایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : ای چشم تو شوخ‌تر ز هر شوخ
غزل شمارهٔ 92 : خوشا کسی که درین عالم خراب‌آباد
غزل شمارهٔ 93 : دوش با صد عیش بودی، هرشبت جون دوش باد
غزل شمارهٔ 94 : بیا بیا که دل و جان من فدای تو باد
غزل شمارهٔ 95 : کارم از دست شد و دل ز غمت زار افتاد
غزل شمارهٔ 96 : سایه‌ای کز قد و بالای تو بر ما افتد
غزل شمارهٔ 97 : گر ز رخسار تو یک لمعه به دریا افتد
غزل شمارهٔ 98 : تو را گهی که نظر بر من خراب افتد
غزل شمارهٔ 99 : چو از داغ فراقت شعلهٔ حسرت به جان افتد
غزل شمارهٔ 100 : آب حیات حسنت گل برگ تر ندارد
غزل شمارهٔ 101 : روز عمرم چند، یارب! چون شب غم بگذرد؟
غزل شمارهٔ 102 : ماه شهر آشوب من هر گه به راهی بگذرد
غزل شمارهٔ 103 : شمع، دوش از نالهٔ من گریهٔ بسیار کرد
غزل شمارهٔ 104 : مسکین طبیب، چارهٔ دردم خیال کرد
غزل شمارهٔ 105 : نمی‌توان به تو شرح بلای هجران کرد
غزل شمارهٔ 106 : من عاشق و دیوانه و مستم چه توان کرد؟
غزل شمارهٔ 107 : به ناز می‌رود و سوی کس نمی‌نگرد
غزل شمارهٔ 108 : باغ عیش من به جای گل همه خار آورد
غزل شمارهٔ 109 : تا کی آن شوخ نظر بر دگری اندازد؟
غزل شمارهٔ 110 : یار هر چند که رعنا و سهی‌قد باشد
غزل شمارهٔ 111 : می خواهم و کنجی که بجز یار نباشد
غزل شمارهٔ 112 : شب هجران رسید و محنت بسیار پیدا شد
غزل شمارهٔ 113 : افروخت رنگت از می و دل‌ها کباب شد
غزل شمارهٔ 114 : تا از فروغ روی تو گل کامیاب شد
غزل شمارهٔ 115 : بر سر بالین طبیب از نالهٔ من زار شد
غزل شمارهٔ 116 : گر برون می‌آید، آن بی‌رحم زارم می‌کشد
غزل شمارهٔ 117 : زان دل به جانب سگ کوی تو می‌کشد
غزل شمارهٔ 118 : باز عشق آمد و کار دل ازو مشکل شد
غزل شمارهٔ 119 : اگر سودای عشق این‌ست، من دیوانه خواهم شد
غزل شمارهٔ 120 : از حال دل و دیده مپرسید که چون شد؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای
* من در میان جمع و دلم جای دیگرست
شعر کامل
سعدی
* گرچه دست سرو کوتاه است از دامان گل
* سرو بالایی که ما داریم سر تا پا گل است
شعر کامل
صائب تبریزی
* آن روز که تعلیم تو می‌کرد معلم
* بر لوح تو ننوشت مگر حرف وفا را؟
شعر کامل
هلالی جغتایی