لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 61 : گذشت از حد خروش و گریه ابر نوبهاران را
غزل شمارۀ 62 : معلم گومده تعلیم بیداد آن پَری رو را
غزل شمارۀ 63 : گوشۀ برقع فتاد از طرف رخ آن ماه را
غزل شمارۀ 64 : ای مَهِ خرگه نشین از رخ برافگن پرده را
غزل شمارۀ 65 : رخنه کردی دل به قصد جان مَنِ دیوانه را
غزل شمارۀ 66 : دو هفته شد که ندیدم مَه دو هفتۀ خود را
غزل شمارۀ 67 : منم ز جان شده بنده مه یگانۀ خود را
غزل شمارۀ 68 : بام بر او جلوه ده ماه تمام خویش را
غزل شمارۀ 69 : زان همی ریزم سرشک لاله رنگ خویش را
غزل شمارۀ 70 : گر بدانی قیمت یک تار موی خویش را
غزل شمارۀ 71 : بساط سبزه فگندند کوه و صحرا را
غزل شمارۀ 72 : جز شمع کافوری مخوان آن سرو سیم اندام را
غزل شمارۀ 73 : ای خط تو کرده رقم از مشک لوحِ سیم را
غزل شمارۀ 74 : بنازم آن سوار نازنین را
غزل شمارۀ 75 : بی تو از جان ملالتست مرا
غزل شمارۀ 76 : ای کرده نهان شرم جمال تو پری را
غزل شمارۀ 77 : بر آستان تو عزّیست خاکساران را
غزل شمارۀ 78 : به افسون گر گشایی مُهر این لعل شکرخارا
غزل شمارۀ 79 : بر طرف رخ نهادی آن جعد مشک سا را
غزل شمارۀ 80 : سر چو ز جیب بر زنی جلوۀ بامداد را
غزل شمارۀ 81 : کو قاصدی که شرح غم اشتیاق را
غزل شمارۀ 82 : عارض زخط آراسته شد نوش لبم را
غزل شمارۀ 83 : بس که می آیم به کویت شرم می آید مرا
غزل شمارۀ 84 : چه بخت بود که ناگه به سر رسید مرا
غزل شمارۀ 85 : خوش است ناز تو ای سرو گُلعذار مرا
غزل شمارۀ 86 : چه سود گریۀ خون چشم اشکبار مرا
غزل شمارۀ 87 : فروغ روی تو خورشید و مه بس است مرا
غزل شمارۀ 88 : با تو یک دم بخت من همدم نمی سازد مرا
غزل شمارۀ 89 : نبرد کعبه ام از خاطر این تمنّا را
غزل شمارۀ 90 : جز هوای وصل تو در سر هوس نَبوَد مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عشق چو دل را به سوی خویش خواند
* دل ز همه خلق رمیدن گرفت
شعر کامل
مولوی
* دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان
* این نکته شیرین را در جان بنشان ای جان
شعر کامل
مولوی
* چه ماتم است ندانم نهفته در دل خاک
* که رخ به خون جگر شسته لاله می روید
شعر کامل
صائب تبریزی