لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 151 : پیش از آن دم که دهم جان من بی دل ز غمت
غزل شمارۀ 152 : گذر فتاد به سر وقت کشتگان غمت
غزل شمارۀ 153 : تاکی ز دیر آمدن و زود رفتنت
غزل شمارۀ 154 : بوی جان یافتم ز پیرهنت
غزل شمارۀ 155 : پیرانه سر کشیدم سر در ره سگانت
غزل شمارۀ 156 : تو حور جنّتی امّا ز چشم فتّانت
غزل شمارۀ 157 : ای واضح والضّحا جبينت
غزل شمارۀ 158 : صد شاخ گُل تازه نشاندم به هوایت
غزل شمارۀ 159 : مرا چو قبله نگردد به عیدگه رویت
غزل شمارۀ 160 : قربان شدن به تیغ جفای تو عید ماست
غزل شمارۀ 161 : لاله قدحِ باده و گل شاهدِ رعناست
غزل شمارۀ 162 : عاشقِ تو شهید تیغ بلاست
غزل شمارۀ 163 : ترا صباحت تُرک و فصاحت عربست
غزل شمارۀ 164 : این چه رخسار و چه خط وین چه لب است
غزل شمارۀ 165 : وادی عشق که جز تشنه درو نایابست
غزل شمارۀ 166 : ساقی بیا و باده ده اکنون که فرصت است
غزل شمارۀ 167 : خطت گرد لب آن مشکین نباتست
غزل شمارۀ 168 : اَبروی خوشت که ماه عیدست
غزل شمارۀ 169 : بیا که روی تو خورشید عالم افروزست
غزل شمارۀ 170 : منشور دولتی که ز عشقم میسّرست
غزل شمارۀ 171 : یار رفت از دیده لیکن روز و شب در خاطرست
غزل شمارۀ 172 : بگذر از توبه و تقوا که همه پندارست
غزل شمارۀ 173 : مرا کار از غم عشق تو زارست
غزل شمارۀ 174 : شاهد بستان که چشمش نرگس و رویش گل است
غزل شمارۀ 175 : صبحدم عزم چمن کن که هوا معتدل است
غزل شمارۀ 176 : در صورت تو سِرّ جمالی که مجمل است
غزل شمارۀ 177 : غرض از چاشنی عشق توام درد و غم است
غزل شمارۀ 178 : لطافتی که رُخت را ز جعد خَم به خَم است
غزل شمارۀ 179 : هلال عید جُستن کار عام است
غزل شمارۀ 180 : نهفته سیم به زیر قبا که این بدن است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* باد بهار می‌وزد از گلستان شاه
* و از ژاله باده در قدح لاله می‌رود
شعر کامل
حافظ
* نیرزد همی زندگانیش مرگ
* درختی که زهر آورد بار و برگ
شعر کامل
فردوسی
* مرو با زاهد رعنا در این راه
* که ایشان را در این ره پا به جانیست
شعر کامل
شاه نعمت‌الله ولی