لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : دل ز زلف و خال خوبان نیره و آشفته است
غزل شمارهٔ 152 : دل زنده شد از بوی تو بوی تو مرا ساخت
غزل شمارهٔ 153 : دل سختت به سندان سخت بارست
غزل شمارهٔ 154 : دل صفه خال تو با زلف گفت
غزل شمارهٔ 155 : دل قبله خود خاک سر کوی تو دانست
غزل شمارهٔ 156 : دردل ما بردی و رفتی نه چنین می بایست
غزل شمارهٔ 157 : دلم بدان که تو میخوانیش غلام خوش است
غزل شمارهٔ 158 : دل ملک تو شد نوبت لطف است و عنایت
غزل شمارهٔ 159 : دل هر که بیمار او شد خوش است
غزل شمارهٔ 160 : دور از خداست خواجه مگر بی ارادت است
غزل شمارهٔ 161 : دوستان گر کشت ما را دوست ما دانیم و دوست
غزل شمارهٔ 162 : دوستان بار من و دلبر و دلدار من اوست
غزل شمارهٔ 163 : دوست در جان و نیست خبرت
غزل شمارهٔ 164 : دیده در عمری ز رویت با خیالی فائع است
غزل شمارهٔ 165 : رخسار دلفروزت خورشید بیزوال است
غزل شمارهٔ 166 : روز گاریست که هیچ نظری با ما نیست
غزل شمارهٔ 167 : روزی که به من ناز و عتابت به حساب است
غزل شمارهٔ 168 : روی تو قبله مناجات است
غزل شمارهٔ 169 : زاهدان کمتر شناسند آنچه ما را در سرست
غزل شمارهٔ 170 : ز عشقت بی کس و مسکینم ای دوست
غزل شمارهٔ 171 : از کویت بفردوس اعلى دری است
غزل شمارهٔ 172 : زلف تو از غالیه مشکین ترست
غزل شمارهٔ 173 : زلف کمند افکنت اقلیم جان گرفت
غزل شمارهٔ 174 : زلف معشوق سرکش افتادست
غزل شمارهٔ 175 : ساقی لب تو این کرم از من دریغ داشت
غزل شمارهٔ 176 : سر زلف تو دزد دل های ماست
غزل شمارهٔ 177 : سرو پیش قد و بالای تو دیدم پست است
غزل شمارهٔ 178 : سرو قدت روان لبت جان است
غزل شمارهٔ 179 : سرو ما را قد و بالاتی خوش است
غزل شمارهٔ 180 : سروی ز باغ حسن به لطف قدت نخاست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پشیمانی ندارد خنده بر وضع جهان کردن
* ندارد گریه در پی خنده ای کز زعفران خیزد
شعر کامل
صائب تبریزی
* یا رب به وقت گل گنه بنده عفو کن
* وین ماجرا به سرو لب جویبار بخش
شعر کامل
حافظ
* سیلی از گریهٔ من خاست ولی می‌ترسم
* که بلایی رسد آن سرو سهی بالا را
شعر کامل
فروغی بسطامی