لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 541 : صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود
غزل شمارهٔ 542 : بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
غزل شمارهٔ 543 : یار مرا می‌نهلد تا که بخارم سر خود
غزل شمارهٔ 544 : ای که ز یک تابش تو کوه احد پاره شود
غزل شمارهٔ 545 : بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود
غزل شمارهٔ 546 : هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
غزل شمارهٔ 547 : سجده کنم پیشکش آن قد و بالا چه شود
غزل شمارهٔ 548 : چشم تو ناز می‌کند ناز جهان تو را رسد
غزل شمارهٔ 549 : آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد
غزل شمارهٔ 550 : پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات می‌رسد
غزل شمارهٔ 551 : جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود
غزل شمارهٔ 552 : چیست صلای چاشتگه خواجه به گور می‌رود
غزل شمارهٔ 553 : بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
غزل شمارهٔ 554 : این رخ رنگ رنگ من هر نفسی چه می‌شود
غزل شمارهٔ 555 : چونک جمال حسن تو اسب شکار زین کند
غزل شمارهٔ 556 : جور و جفا و دوریی کان کنکار می‌کند
غزل شمارهٔ 557 : دل چو بدید روی تو چون نظرش به جان بود
غزل شمارهٔ 558 : یار مرا چو اشتران باز مهار می‌کشد
غزل شمارهٔ 559 : زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌کند
غزل شمارهٔ 560 : عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود
غزل شمارهٔ 561 : طوطی جان مست من از شکری چه می‌شود
غزل شمارهٔ 562 : خیال ترک من هر شب صفات ذات من گردد
غزل شمارهٔ 563 : دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
غزل شمارهٔ 564 : همی‌بینیم ساقی را که گرد جام می‌گردد
غزل شمارهٔ 565 : اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد
غزل شمارهٔ 566 : بتی کو زهره و مه را همه شب شیوه آموزد
غزل شمارهٔ 567 : نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد
غزل شمارهٔ 568 : چو آمد روی مه رویم چه باشد جان که جان باشد
غزل شمارهٔ 569 : بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد
غزل شمارهٔ 570 : بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جهان را چنین است ساز و نهاد
* ز یک دست بستد به دیگر بداد
شعر کامل
فردوسی
* باد صبا باز وزان شد به باغ
* بر گل و گلزار وزیدن گرفت
شعر کامل
مولوی
* دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
* گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو
شعر کامل
حافظ