لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 991 : عشق جانان مرا ز جان ببرید
غزل شمارهٔ 992 : خسروانی که فتنه‌ای چینید
غزل شمارهٔ 993 : زان ازلی نور که پرورده‌اند
غزل شمارهٔ 994 : دوست همان به که بلاکش بود
غزل شمارهٔ 995 : دیدن روی تو هم از بامداد
غزل شمارهٔ 996 : گفت کسی خواجه سنایی بمرد
غزل شمارهٔ 997 : پیرهن یوسف و بو می‌رسد
غزل شمارهٔ 998 : آتش عشق تو قلاووز شد
غزل شمارهٔ 999 : از سوی دل لشکر جان آمدند
غزل شمارهٔ 1000 : آنچ گل سرخ قبا می‌کند
غزل شمارهٔ 1001 : آه در آن شمع منور چه بود
غزل شمارهٔ 1002 : چونک کمند تو دلم را کشید
غزل شمارهٔ 1003 : شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
غزل شمارهٔ 1004 : دوش دل عربده گر با کی بود
غزل شمارهٔ 1005 : هر که ز عشاق گریزان شود
غزل شمارهٔ 1006 : عشق مرا بر همگان برگزید
غزل شمارهٔ 1007 : گفت کسی خواجه سنایی بمرد
غزل شمارهٔ 1008 : یا من نعماه غیر معدود
غزل شمارهٔ 1009 : طارت الکتب الکرام من کرام یا عباد
غزل شمارهٔ 1010 : من رای درا تلالا نوره وسط الفؤاد
غزل شمارهٔ 1011 : میر خوبان را دگر منشور خوبی دررسید
غزل شمارهٔ 1012 : یا شبه الطیف لی انت قریب بعید
غزل شمارهٔ 1013 : اگر حریف منی پس بگو که دوش چه بود
غزل شمارهٔ 1014 : حکم البین بموتی و عمد
غزل شمارهٔ 1015 : ای شاهد سیمین ذقن درده شرابی همچو زر
غزل شمارهٔ 1016 : انا فتحنا عینکم فاستبصروا الغیب البصر
غزل شمارهٔ 1017 : آمد ترش رویی دگر یا زمهریر است او مگر
غزل شمارهٔ 1018 : رو چشم جان را برگشا در بی‌دلان اندرنگر
غزل شمارهٔ 1019 : ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر
غزل شمارهٔ 1020 : ای تو نگار خانگی خانه درآ از این سفر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بگیر دست بتی وز زمانه دست بدار
* غلام سرو قدی باش و از جهان آزاد
شعر کامل
عبید زاکانی
* نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود
* آن چه با خرقه زاهد می انگوری کرد
شعر کامل
حافظ
* از آبگینه حوصلۀ ما تُنُک تر است
* صبر از دلی طلب که درو منزلِ تو نیست
شعر کامل
نظیری نیشابوری