لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1441 : بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
غزل شمارهٔ 1442 : زهی سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم
غزل شمارهٔ 1443 : بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم
غزل شمارهٔ 1444 : ای عشق که کردستی تو زیر و زبر خوابم
غزل شمارهٔ 1445 : من دلق گرو کردم عریان خراباتم
غزل شمارهٔ 1446 : گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم
غزل شمارهٔ 1447 : رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم
غزل شمارهٔ 1448 : در مجلس آن رستم در عربده بنشستم
غزل شمارهٔ 1449 : زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم
غزل شمارهٔ 1450 : بستان قدح از دستم ای مست که من مستم
غزل شمارهٔ 1451 : گر تو بنمی خسپی بنشین تو که من خفتم
غزل شمارهٔ 1452 : ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم
غزل شمارهٔ 1453 : در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم
غزل شمارهٔ 1454 : گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم
غزل شمارهٔ 1455 : ای خواجه سلام علیک من عزم سفر دارم
غزل شمارهٔ 1456 : توبه نکنم هرگز زین جرم که من دارم
غزل شمارهٔ 1457 : من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم
غزل شمارهٔ 1458 : یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی‌دارم
غزل شمارهٔ 1459 : تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم
غزل شمارهٔ 1460 : بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم
غزل شمارهٔ 1461 : پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
غزل شمارهٔ 1462 : صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
غزل شمارهٔ 1463 : شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم
غزل شمارهٔ 1464 : سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم
غزل شمارهٔ 1465 : ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
غزل شمارهٔ 1466 : در عشق سلیمانی من همدم مرغانم
غزل شمارهٔ 1467 : این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم
غزل شمارهٔ 1468 : امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
غزل شمارهٔ 1469 : بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم
غزل شمارهٔ 1470 : جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دلا در ملک شبخیزی گر از اندوه نگریزی
* دم صبحت بشارتها بیارد زآن دیار آخر
شعر کامل
حافظ
* از گشایش نبود بهره تهی مغزان را
* پسته پوچ محال است که خندان گردد
شعر کامل
صائب تبریزی
* عشق سعدی نه حدیثیست که پنهان ماند
* داستانیست که بر هر سر بازاری هست
شعر کامل
سعدی