لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1501 : منم فتنه هزاران فتنه زادم
غزل شمارهٔ 1502 : ز زندان خلق را آزاد کردم
غزل شمارهٔ 1503 : غلامم خواجه را آزاد کردم
غزل شمارهٔ 1504 : حسودان را ز غم آزاد کردم
غزل شمارهٔ 1505 : یکی مطرب همی‌خواهم در این دم
غزل شمارهٔ 1506 : همیشه من چنین مجنون نبودم
غزل شمارهٔ 1507 : ایا یاری که در تو ناپدیدم
غزل شمارهٔ 1508 : سفر کردم به هر شهری دویدم
غزل شمارهٔ 1509 : سفر کردم به هر شهری دویدم
غزل شمارهٔ 1510 : اگر عشقت به جای جان ندارم
غزل شمارهٔ 1511 : بیا ای آنک بردی تو قرارم
غزل شمارهٔ 1512 : گهی در گیرم و گه بام گیرم
غزل شمارهٔ 1513 : اگر سرمست اگر مخمور باشم
غزل شمارهٔ 1514 : خداوندا مده آن یار را غم
غزل شمارهٔ 1515 : چه نزدیک است جان تو به جانم
غزل شمارهٔ 1516 : چه نزدیک است جان تو به جانم
غزل شمارهٔ 1517 : مرا گویی که رایی من چه دانم
غزل شمارهٔ 1518 : من آن ماهم که اندر لامکانم
غزل شمارهٔ 1519 : بیا کامروز بیرون از جهانم
غزل شمارهٔ 1520 : مرا پرسی که چونی بین که چونم
غزل شمارهٔ 1521 : من از عالم تو را تنها گزینم
غزل شمارهٔ 1522 : ورا خواهم دگر یاری نخواهم
غزل شمارهٔ 1523 : نه آن شیرم که با دشمن برآیم
غزل شمارهٔ 1524 : چو آب آهسته زیر که درآیم
غزل شمارهٔ 1525 : ز قند یار تا شاخی نخایم
غزل شمارهٔ 1526 : از آن باده ندانم چون فنایم
غزل شمارهٔ 1527 : بیا کامروز گرد یار گردیم
غزل شمارهٔ 1528 : به پیش باد تو ما همچو گردیم
غزل شمارهٔ 1529 : شب دوشینه ما بیدار بودیم
غزل شمارهٔ 1530 : من و تو دوش شب بیدار بودیم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هر آدمی که کشتهٔ شمشیر عشق شد
* گو غم مخور که ملک ابد خونبهای اوست
شعر کامل
سعدی
* عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست
* هر چه گفت و گوی خلق آن ره ره عشاق نیست
شعر کامل
مولوی
* به مویی بسته صبرم نغمۀ تار است پنداری
* دلم از هیچ می رنجد دل یارست پنداری
شعر کامل
نظیری نیشابوری