لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : افسوس بر آن دیده که روی تو ندیدست
غزل شمارهٔ 62 : ای لعبت خندان لب لعلت که مزیده‌ست؟
غزل شمارهٔ 63 : از هر چه می‌رود سخن دوست خوشترست
غزل شمارهٔ 64 : این بوی روح پرور از آن خوی دلبرست
غزل شمارهٔ 65 : عیب یاران و دوستان هنرست
غزل شمارهٔ 66 : هر کسی را نتوان گفت که صاحب نظرست
غزل شمارهٔ 67 : فریاد من از فراق یارست
غزل شمارهٔ 68 : چشمت خوشست و بر اثر خواب خوشترست
غزل شمارهٔ 69 : عشرت خوشست و بر طرف جوی خوشترست
غزل شمارهٔ 70 : ای که از سرو روان قد تو چالاکترست
غزل شمارهٔ 71 : دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگست
غزل شمارهٔ 72 : پای سرو بوستانی در گلست
غزل شمارهٔ 73 : دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست
غزل شمارهٔ 74 : شراب از دست خوبان سلسبیلست
غزل شمارهٔ 75 : کارم چو زلف یار پریشان و درهمست
غزل شمارهٔ 76 : یارا بهشت صحبت یاران همدمست
غزل شمارهٔ 77 : بر من که صبوحی زده‌ام خرقه حرامست
غزل شمارهٔ 78 : امشب به راستی شب ما روز روشن است
غزل شمارهٔ 79 : این باد بهار بوستانست
غزل شمارهٔ 80 : این خط شریف از آن بنانست
غزل شمارهٔ 81 : چه رویست آن که پیش کاروانست
غزل شمارهٔ 82 : هزار سختی اگر بر من آید آسانست
غزل شمارهٔ 83 : مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
غزل شمارهٔ 84 : ز من مپرس که در دست او دلت چونست
غزل شمارهٔ 85 : با همه مهر و با منش کینست
غزل شمارهٔ 86 : بخت جوان دارد آن که با تو قرینست
غزل شمارهٔ 87 : گر کسی سرو شنیدست که رفتست این است
غزل شمارهٔ 88 : با خردمندی و خوبی پارسا و نیک خوست
غزل شمارهٔ 89 : بتا هلاک شود دوست در محبت دوست
غزل شمارهٔ 90 : سرمست درآمد از درم دوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدی آسانست با هر کس گرفتن دوستی
* لیک چون پیوند شد خو باز کردن مشکلست
شعر کامل
سعدی
* میان مهربانان کی توان گفت
* که یار ما چنین گفت و چنان کرد
شعر کامل
حافظ
* جهان آفریننده یار منست
* دل و تیغ و بازو حصار منست
شعر کامل
فردوسی