لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : باد آمد و بوی عنبر آورد
غزل شمارهٔ 182 : زنده شود هر که پیش دوست بمیرد
غزل شمارهٔ 183 : کدام چاره سگالم که با تو درگیرد
غزل شمارهٔ 184 : دلم دل از هوس یار بر نمی‌گیرد
غزل شمارهٔ 185 : کسی به عیب من از خویشتن نپردازد
غزل شمارهٔ 186 : بگذشت و باز آتش در خرمن سکون زد
غزل شمارهٔ 187 : هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
غزل شمارهٔ 188 : به حدیث درنیایی که لبت شکر نریزد
غزل شمارهٔ 189 : آه اگر دست دل من به تمنا نرسد
غزل شمارهٔ 190 : از این تعلق بیهوده تا به من چه رسد
غزل شمارهٔ 191 : کی برست این گل خندان و چنین زیبا شد
غزل شمارهٔ 192 : گر آن مراد شبی در کنار ما باشد
غزل شمارهٔ 193 : شورش بلبلان سحر باشد
غزل شمارهٔ 194 : شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
غزل شمارهٔ 195 : از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد
غزل شمارهٔ 196 : سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد
غزل شمارهٔ 197 : نظر خدای بینان طلب هوا نباشد
غزل شمارهٔ 198 : با کاروان مصری چندین شکر نباشد
غزل شمارهٔ 199 : تا حال منت خبر نباشد
غزل شمارهٔ 200 : چه کسی که هیچ کس را به تو بر نظر نباشد
غزل شمارهٔ 201 : آن به که نظر باشد و گفتار نباشد
غزل شمارهٔ 202 : جنگ از طرف دوست دل آزار نباشد
غزل شمارهٔ 203 : تو را نادیدن ما غم نباشد
غزل شمارهٔ 204 : گر گویمت که سروی سرو این چنین نباشد
غزل شمارهٔ 205 : اگر سروی به بالای تو باشد
غزل شمارهٔ 206 : در پای تو افتادن شایسته دمی باشد
غزل شمارهٔ 207 : تو را خود یک زمان با ما سر صحرا نمی‌باشد
غزل شمارهٔ 208 : مرا به عاقبت این شوخ سیمتن بکشد
غزل شمارهٔ 209 : تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
غزل شمارهٔ 210 : خواب خوش من ای پسر دستخوش خیال شد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سفر دراز نباشد به پای طالب دوست
* که زنده ابدست آدمی که کشته اوست
شعر کامل
سعدی
* از رنگ زرد ماست دل لاله زار خون
* گر سرخ نیست چون گل حمرا قبای ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* گفتمش قد بلندت بصنوبر ماند
* گفت کاین دلشده را بین که چه کوته نظرست
شعر کامل
خواجوی کرمانی