لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 361 : میخانهٔ دل طرب سرائیست
غزل شمارهٔ 362 : هر شاهدی که بینم با او مرا هوائیست
غزل شمارهٔ 363 : تن میرد و روح پاک باقی است
غزل شمارهٔ 364 : دل جام جهان نمای شاهیست
غزل شمارهٔ 365 : در این در به جز ما آشنا نیست
غزل شمارهٔ 366 : با آفتاب حسنش مه نزد او هلالی است
غزل شمارهٔ 367 : هرچه امروز حاصل ما نیست
غزل شمارهٔ 368 : عشق را خود قرار پیدا نیست
غزل شمارهٔ 369 : هر دل که به عشق مبتلا نیست
غزل شمارهٔ 370 : چو میخانه سرائی هیچ جانیست
غزل شمارهٔ 371 : موجود حقیقی به جز از ذات خدا نیست
غزل شمارهٔ 372 : جان ما بی عشق جانان هیچ نیست
غزل شمارهٔ 373 : بی حضور عشق جانان راحت جان هیچ نیست
غزل شمارهٔ 374 : شک به عدم نیست که او هیچ نیست
غزل شمارهٔ 375 : در دل هر که عشق جانان نیست
غزل شمارهٔ 376 : هر کرا درد نیست درمان نیست
غزل شمارهٔ 377 : غنچهٔ باغ غیر خندان نیست
غزل شمارهٔ 378 : موحد در این ره به تقلید نیست
غزل شمارهٔ 379 : بحریست بحر دل که کرانش پدید نیست
غزل شمارهٔ 380 : آن وتر که غیر او احد نیست
غزل شمارهٔ 381 : دل ندارد هر که او را درد نیست
غزل شمارهٔ 382 : جان ندارد هر که جانانیش نیست
غزل شمارهٔ 383 : یک قدم ازخویش بیرون نه که گامی بیش نیست
غزل شمارهٔ 384 : هر که را عشق نیست آنش نیست
غزل شمارهٔ 385 : عشق بازیست عشقبازی نیست
غزل شمارهٔ 386 : عشق را با کفر و ایمان کار نیست
غزل شمارهٔ 387 : او با تو ، تو را از او خبر نیست
غزل شمارهٔ 388 : خوشتر از ساغر می همدم نیست
غزل شمارهٔ 389 : در حقیقت عشق را خود نام نیست
غزل شمارهٔ 390 : در هر دلی که مهر جمال حبیب نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کجا سر پنجۀ من شانۀ زلف تو خواهد شد؟
* که این دولت نصیب بخت شمشاد است می دانم
شعر کامل
حزین لاهیجی
* روز سیه مرگ شود شمع مزارت
* هر خار که از پای فقیری بدر آری
شعر کامل
صائب تبریزی
* همای بر همه مرغان از آن شرف دارد
* که استخوان خورد و جانور نیازارد
شعر کامل
سعدی