لینک اشتراک گذاری
کپی شد
شاه نعمت‌الله ولی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 511 : چشم ما خوش چشمهٔ آبی به هر سو می رود
غزل شمارهٔ 512 : عقل دور اندیش هر دم جای دیگر می رود
غزل شمارهٔ 513 : آب چشم ما به هر سو می رود
غزل شمارهٔ 514 : عشق دردیست تا نمی گیرد
غزل شمارهٔ 515 : عقل مخمور است و مستان را به قاضی می برد
غزل شمارهٔ 516 : ترک چشم مست او دلها بغارت می برد
غزل شمارهٔ 517 : ترک چشم مست او دلها به غارت می برد
غزل شمارهٔ 518 : خوش بود گر این دوئی یکتا شود
غزل شمارهٔ 519 : هر زمان عشقی ز نو پیدا شود
غزل شمارهٔ 520 : نطق حیوان جمع کن تا آدمی حاصل شود
غزل شمارهٔ 521 : رند مستی کو حریف ما شود
غزل شمارهٔ 522 : مظهری باید که تا مظهر به او ظاهر شود
غزل شمارهٔ 523 : عین دریائیم و ما را موج دریا می کشد
غزل شمارهٔ 524 : هرکه باشد بندهٔ او درجهان سلطان شود
غزل شمارهٔ 525 : خاطر ما سوی دریا می کشد
غزل شمارهٔ 526 : غرق دریائیم و ما را موج دریا می کشد
غزل شمارهٔ 527 : دل دگر مارا به مأوا می کشد
غزل شمارهٔ 528 : عشق ما را سوی دریا می کشد
غزل شمارهٔ 529 : یار سرمست است و ما را می کشد
غزل شمارهٔ 530 : هر دم بر آب چشم ما نقش خیالی می کشد
غزل شمارهٔ 531 : دل سوی صاحب جمالی می کشد
غزل شمارهٔ 532 : چشم ما نقش خیال او بر آتش می کشد
غزل شمارهٔ 533 : مدام جام می او حیات می بخشد
غزل شمارهٔ 534 : ترک سرمستی مرا دامن کشانم می کشد
غزل شمارهٔ 535 : هر کسی نقشی بر آبی می کشند
غزل شمارهٔ 536 : می محبت او راحتی به جان بخشد
غزل شمارهٔ 537 : هرچه بخشد خدا به ما بخشد
غزل شمارهٔ 538 : نعمت الله خدا به ما بخشید
غزل شمارهٔ 539 : نعمت الله خدا به ما بخشید
غزل شمارهٔ 540 : می خمخانه ای به ما بخشید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
* نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
شعر کامل
حافظ
* همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
* همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
شعر کامل
حافظ
* به لشکرگاه دارم روی وبر سلطان فشانم جان
* گر آن دریاست وین خورشید من نیلوفرم باری
شعر کامل
خاقانی