لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : ساقیا، می ده که امروزم سر دیوانگی ست
غزل شمارهٔ 212 : خانه ام ویران شد از سودای خوبان عاقبت
غزل شمارهٔ 213 : روزی از دست جفا آخر عنان بستانمت
غزل شمارهٔ 214 : بی قرارم کرد زلف بی قرار کافرت
غزل شمارهٔ 215 : عاشق سوخته دل زنده به جانی دگر است
غزل شمارهٔ 216 : در شب هجر که از روز قیامت بتر است
غزل شمارهٔ 217 : برگ ریز آمد و برگ گل و گلزار برفت
غزل شمارهٔ 218 : رفتی از پیش من و نقش تو از پیش نرفت
غزل شمارهٔ 219 : فتنه اهل نظر چون به جهان طلعت اوست
غزل شمارهٔ 220 : ترک من دی به رهی مست و خرامان بگذشت
غزل شمارهٔ 221 : شد هوا سرد، کنون موسم خرگاه کجاست
غزل شمارهٔ 222 : بند جانم ز خم سلسله موی کسی ست
غزل شمارهٔ 223 : کشته تیغ جفایت دل درویش من است
غزل شمارهٔ 224 : هر که را در سر زلف صنمی دسترسی است
غزل شمارهٔ 225 : یارب، اندر سر هر موی تو چندان چه خم است
غزل شمارهٔ 226 : روزگاریست که در خاطرم آشوب و فلانست
غزل شمارهٔ 227 : عشق با جان بهم از سینه برون خواهد رفت
غزل شمارهٔ 228 : تا ندانی ز دلم یار برون خواهد رفت
غزل شمارهٔ 229 : باز شب آمد و خواب از سر من بیرون رفت
غزل شمارهٔ 230 : باد نوروز چو دنباله جان ما داشت
غزل شمارهٔ 231 : دوش لعل تو مرا تا به سحر مهمان داشت
غزل شمارهٔ 232 : تا زید بنده غم عشق به جان خواهد داشت
غزل شمارهٔ 233 : ساقیا، باده ده امروز که جانان اینجاست
غزل شمارهٔ 234 : هر کس آنجا که می و شاهد و گلشن آنجاست
غزل شمارهٔ 235 : گر بگویم که درون دل من پنهان چیست
غزل شمارهٔ 236 : آنکه برده ست دلم زلف پریشان اینست
غزل شمارهٔ 237 : یا رب، اندر دل خاک آن گل خندان چونست
غزل شمارهٔ 238 : زلف شستش که به هر مو دل دیگر بسته ست
غزل شمارهٔ 239 : ای خوش آن وقت که ما را دل بی غم بوده ست
غزل شمارهٔ 240 : هر که راکن مکن هوش و خرد در کارست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز ترک تنگ چشمی مردمی صائب طمع دارم
* که تلخ افتاده چون بادام کوهی دیده تنگش
شعر کامل
صائب تبریزی
* روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند
* مظهرش آینه طلعت درویشان است
شعر کامل
حافظ
* رونق عهد شباب است دگر بستان را
* می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را
شعر کامل
حافظ