لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_منطق‌الطیرعذر آوردن مرغان
شمارهٔ 31-حکایت مردی گران جان که در بیابان به درویشی رسید : بس سبک مردی گران جان می‌دوید
شمارهٔ 32-سوگواری مردی که بی‌قرار و پند بیدلی به او : از پس تابوت می‌شد سوگوار
شمارهٔ 33-حکایت غافلی که عود می‌سوخت : عود می‌سوخت آن یکی غافل بسی
شمارهٔ 34-حکایت دردمندی که از مرگ دوستش پیش شبلی گریه میکرد : دردمندی پیش شبلی می‌گریست
شمارهٔ 35-حکایت تاجری که از فروختن کنیز خود پشیمان شد : تاجری مالی و ملکی چند داشت
شمارهٔ 36-حکایت خسروی که سگ تازی خود را رها کرد : خسروی می‌رفت در دشت شکار
شمارهٔ 37-حکایت حلاج که در دم مرگ روی خود را به خون خود سرخ کرد : چون شد آن حلاج بر دار آن زمان
شمارهٔ 38-حکایت جنید که سر پسرش را بریدند : مقتدای دین، جنید، آن بحر ژرف
شمارهٔ 39-حکایت مرگ ققنس : هست ققنس طرفه مرغی دلستان
شمارهٔ 40-سوگواری پسری که در مرگ پدر : پیش تابوت پدر می‌شد پسر
شمارهٔ 41-گفتار نایبی در دم مرگ : نایبی را چون اجل آمد فراز
شمارهٔ 42-گفتگوی عیسی با خم آب : خورد عیسی آبی از جویی خوش آب
شمارهٔ 43-گفتگوی سقراط با شاگردش در دم مرگ : گفت چون سقراط در نزع اوفتاد
شمارهٔ 44-راه‌بینی که از دست کسی شربت نمی‌خورد : راه بینی بود بس عالی نفس
شمارهٔ 45-حکایت چاکری که از دست شاه میوهٔ تلخی را با رغبت خورد : پادشاهی بود نیکو شیوه‌ای
شمارهٔ 46-گفتار مردی صوفی از روزگار خود : صوفیی را گفت مردی نامدار
شمارهٔ 47-حکایت پیرزنی که از شیخ مهنه دعای خوشدلی خواست : گفت شیخ مهنه را آن پیرزن
شمارهٔ 48-گفتار جنید دربارهٔ خوشدلی : سایلی بنشست در پیش جنید
شمارهٔ 49-حکایت خفاشی که به طلب خورشید پرواز می‌کرد : یک شبی خفاش گفت از هیچ باب
شمارهٔ 50-حکایت خسروی که به استقبالش شهر را آراسته بودند و او فقط به آرایش زندانیان توجه کرد : خسروی می‌شد به شهر خویش باز
شمارهٔ 51-حکایت خواجه‌ای که بایزید و ترمذی را در خواب دید : خواجه‌ای کز تخمهٔ اکاف بود
شمارهٔ 52-گفتار شیخ خرقان در دم آخر : دردم آخر که جان آمد به لب
شمارهٔ 53-حکایت بنده‌ای که با خلعت شاه گرد راه از خود پاک کرد و بردارش کردند : بنده‌ای را خلعتی بخشید شاه
شمارهٔ 54-دو چیزی که پیر ترکستان دوست میداشت : داد از خود پیرتر کستان خبر
شمارهٔ 55-حکایت بادنجان خوردن شیخ خرقانی : شیخ خرقانی که عرش ایوانش بود
شمارهٔ 56-حکایت ذالنون که چهل مرقع پوش را که جان داده بودند دید : گفت ذو النون می‌شدم در بادیه
شمارهٔ 57-دولتی که سحرهٔ فرعون یافتند : می‌ندانم هیچ‌کس در کون یافت
شمارهٔ 58-حکایت پیرزنی که به ده کلاوه ریسمان خریدار یوسف شد : گفت یوسف را چو می‌بفروختند
شمارهٔ 59-گفتگوی مردی درویش با ابراهیم ادهم دربارهٔ فقر : آن یکی دانم ز بی‌خویشی خویش
شمارهٔ 60-گفتگوی شیخ غوری با سنجر : شیخ غوری، آن به کلی گشته کل

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
* ز استخوان چند کسی ناز طباشیر کشد؟
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم
* گر به آب چشمه خورشید دامن تر کنم
شعر کامل
حافظ
* الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
* که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
شعر کامل
حافظ