لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فروغی بسطامی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 481 : گفتی که وقت سحر سویت کنم گذری
غزل شمارهٔ 482 : تو پری چهره اگر دست به آیینه بری
غزل شمارهٔ 483 : خوشا شبی که به آرامگاه من باشی
غزل شمارهٔ 484 : زندگی بی او ندارد حاصلی
غزل شمارهٔ 485 : این سر که به تن دارم مست می ناب اولی
غزل شمارهٔ 486 : ساقی انجمن شد، شوخ شکر کلامی
غزل شمارهٔ 487 : وه که گر یک شب پس از عمری به خوابت دیدمی
غزل شمارهٔ 488 : ای زلف خم به خم که زدی راه عالمی
غزل شمارهٔ 489 : چنین نگار ندیدم به هیچ ایوانی
غزل شمارهٔ 490 : لب شیرین تو را دادند تا شکر بیفشانی
غزل شمارهٔ 491 : دوشینه خود شنیدم یک نکته از دهانی
غزل شمارهٔ 492 : سر راهش افتادم از ناتوانی
غزل شمارهٔ 493 : من و عشق تو اگر کفر و اگر ایمانی
غزل شمارهٔ 494 : گر چه آن زلف سیه را تو نمی‌لرزانی
غزل شمارهٔ 495 : عشق و کمین گشادنی، ما و ز جان بریدنی
غزل شمارهٔ 496 : بس که فرخ رخ و شکر لب و شیرین دهنی
غزل شمارهٔ 497 : خوش آن که حلقه‌های سر زلف واکنی
غزل شمارهٔ 498 : در شهر اگر تو شاهد شیرین گذر کنی
غزل شمارهٔ 499 : گر جلوه‌گر به عرصهٔ محشر گذرکنی
غزل شمارهٔ 500 : چون به رخ چین سر زلف چلیپا فکنی
غزل شمارهٔ 501 : گر تو زان تنگ شکر خنده مکرر نکنی
غزل شمارهٔ 502 : جنس گران بهای خود ارزان نمی‌کنی
غزل شمارهٔ 503 : گر چشم سیاهش را از چشم صفا بینی
غزل شمارهٔ 504 : به شکر خنده دل بردی ز هر زیبا نگارینی
غزل شمارهٔ 505 : اولین گام ار سمند عقل را پی می‌کنی
غزل شمارهٔ 506 : ز وصل و هجر خود آسایش و عذاب منی
غزل شمارهٔ 507 : مو به مو دام فریب دل دانای منی
غزل شمارهٔ 508 : دلم که بسته تعلق به زلف پرچینی
غزل شمارهٔ 509 : گل به جوش آمد و مرغان به خروش از همه سوی
غزل شمارهٔ 510 : تا سراسیمهٔ آن طرهٔ پیچان نشوی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حال من خود در نمی‌آید به نطق
* شرح حالم اشک خونین من است
شعر کامل
عطار
* سرو سهی که هست شب و روز در قیام
* چون قامتت بدید بر او فرض شد نماز
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* گل سوری که عروس چمنش می‌خوانند
* گو بده باده درین حجله که سورست اینجا
شعر کامل
خواجوی کرمانی