لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 331 : این چه شور است آخر ای جان کز جهان انگیختی
غزل شمارهٔ 332 : جان بخشمت آن ساعت کز لب شکرم بخشی
غزل شمارهٔ 333 : تا بیش دل خراب داری
غزل شمارهٔ 334 : تب‌ها کشم از هجر تو شب‌های جدائی
غزل شمارهٔ 335 : گلی از باغ وفا آمده‌ای
غزل شمارهٔ 336 : باز از کرشمه زخمهٔ نو در فزوده‌ای
غزل شمارهٔ 337 : تا حلقه‌های زلف به هم برشکسته‌ای
غزل شمارهٔ 338 : چه کرده‌ام که مرا پایمال غم کردی
غزل شمارهٔ 339 : آن لعل شکر خنده گر از هم بگشایی
غزل شمارهٔ 340 : تاطرف کلاه برشکستی
غزل شمارهٔ 341 : یا وصل تو را نشانه بایستی
غزل شمارهٔ 342 : بر دیده ره خیال بستی
غزل شمارهٔ 343 : عالم افروز بهارا که تویی
غزل شمارهٔ 344 : گر زیر زلف بند او باد صبا جا یافتی
غزل شمارهٔ 345 : چه کردم کاستین بر من فشاندی
غزل شمارهٔ 346 : جان از تنم برآید چون از درم درآئی
غزل شمارهٔ 347 : هر زمان بر جان من باری نهی
غزل شمارهٔ 348 : دیدی که هیچگونه مراعات من نکردی
غزل شمارهٔ 349 : ز بدخوئی دمی خو وانکردی
غزل شمارهٔ 350 : کاشکی جز تو کسی داشتمی
غزل شمارهٔ 351 : درآ کز یک نظر جان تازه کردی
غزل شمارهٔ 352 : دوست داری که دوستدار کشی
غزل شمارهٔ 353 : تا لوح جفا درست کردی
غزل شمارهٔ 354 : ز دلت چه داد خواهم که نه داور منی
غزل شمارهٔ 355 : خاک توام مرا چه خوری خون به دوستی
غزل شمارهٔ 356 : دل نداند تو را چنان که توئی
غزل شمارهٔ 357 : بانگ آمد از قنینه کباد بر خرابی
غزل شمارهٔ 358 : دلم که مرغ تو آمد به دام باز گرفتی
غزل شمارهٔ 359 : به خرد راه عشق می‌پوئی
غزل شمارهٔ 360 : خود لطف بود چندان ای جان که تو داری

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن چه بر من می‌رود دربندت ای آرام جان
* با کسی گویم که در بندی گرفتار آمدست
شعر کامل
سعدی
* ملامتگوی بی‌حاصل ترنج از دست نشناسد
* در آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنمایی
شعر کامل
سعدی
* هرانکس که دارد روانش خرد
* سر مایهٔ کارها بنگرد
شعر کامل
فردوسی