لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : باز این چه زلف از طرف رخ نمودن است
غزل شمارهٔ 62 : زخم جفای یار که بر سینه مرهم است
غزل شمارهٔ 63 : کنون که خنجر بیداد یار خونریز است
غزل شمارهٔ 64 : زان آستان که قبلهٔ ارباب دولت است
غزل شمارهٔ 65 : به عزم رقص چو آن فتنه زمین برخاست
غزل شمارهٔ 66 : چون دم جان دادنم آهی ز جانان برنخاست
غزل شمارهٔ 67 : رخت که صورت صنع آشکار از آن پیداست
غزل شمارهٔ 68 : با من بدی امروز زاطوار تو پیداست
غزل شمارهٔ 69 : گوی میدان محبت سر اهل نظر است
غزل شمارهٔ 70 : تو را بسوی رقیبان گذار بسیار است
غزل شمارهٔ 71 : با خط آن سلطان خوبان را جمالی دیگر است
غزل شمارهٔ 72 : آهوی چشم بتان چشم تو را نخجیر است
غزل شمارهٔ 73 : خط ز رخت سر کشید سرکشی ای گل بس است
غزل شمارهٔ 74 : از اشگ گرم چشم ترم کان آتش است
غزل شمارهٔ 75 : این صید هنوز نیم رام است
غزل شمارهٔ 76 : نقد غمت که حاصل دنیا و دین ماست
غزل شمارهٔ 77 : بر درت کانجا سیاست مانع از داد من است
غزل شمارهٔ 78 : روی تو که اختر زمین است
غزل شمارهٔ 79 : پای یکی به علت ادبار نارواست
غزل شمارهٔ 80 : غمزه کز قوت حسنت دو کمان ساخته است
غزل شمارهٔ 81 : آن که بزم غیر را روشن چو گلشن کرده است
غزل شمارهٔ 82 : حرف عشقت مگر امشب ز یکی سرزده است
غزل شمارهٔ 83 : از عاشقان حوالی آن خانه پر شده است
غزل شمارهٔ 84 : امشب دگر حریف شرابت که بوده است
غزل شمارهٔ 85 : کمر به کین تو ای دل چو یار جانی بست
غزل شمارهٔ 86 : چو ناز او به میان تیغ دلستانی بست
غزل شمارهٔ 87 : گفتمش تیر تو خواهد به دل زار نشست
غزل شمارهٔ 88 : منتظری عمرها گر بگذاری نشست
غزل شمارهٔ 89 : آن چه هر شب بگذرد از چرخ فریاد منست
غزل شمارهٔ 90 : دوست با من دشمن و با دشمن من گشته دوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بهر جائی که خون راند این تن پاک
* گیاه مهر، خواهد رستن از خاک
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* محتسب نمی‌داند این قدر که صوفی را
* جنس خانگی باشد همچو لعل رمانی
شعر کامل
حافظ
* زین آتش نهفته که در سینه من است
* خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت
شعر کامل
حافظ