لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزای را
غزل شمارهٔ 32 : برین در می‌کشند امشب جهان‌پیما سمندی را
غزل شمارهٔ 33 : نشانده شام غمت گرد دل سپاهی را
غزل شمارهٔ 34 : تا همتم به دست طلب زد در بلا
غزل شمارهٔ 35 : گشته در راهت غبار آلود روی زرد ما
غزل شمارهٔ 36 : سروی از یزد گذر کرد به کاشانهٔ ما
غزل شمارهٔ 37 : فرمود مرا سجدهٔ خویش آن بت رعنا
غزل شمارهٔ 38 : ای گوهر نام تو تاج سر دیوان‌ها
غزل شمارهٔ 39 : به صد اندیشه افکند امشبم آن تیز دیدنها
غزل شمارهٔ 40 : عجب گیرنده راهی بود در عاشق ربائیها
غزل شمارهٔ 41 : دیشبش در خواب دیدم با رخ چون آفتاب
غزل شمارهٔ 42 : ای زیر مشق سر خط حسن تو افتاب
غزل شمارهٔ 43 : برشکن طرف کله چون بفکنی از رخ نقاب
غزل شمارهٔ 44 : همچو شمعم هست شبها بی‌رخ آن آفتاب
غزل شمارهٔ 45 : حسن روزافزون نگر کان خسرو زرین طناب
غزل شمارهٔ 46 : نامسلمان پسری خون دلم خورد چو آب
غزل شمارهٔ 47 : نیست امروز شکست دلم از چشم پرآب
غزل شمارهٔ 48 : رخش در غیر و چشم التفاتش در من است امشب
غزل شمارهٔ 49 : خیالش را به نوعی انس در جان من است امشب
غزل شمارهٔ 50 : بزم پر فتنه از آن طرز نگاهست امشب
غزل شمارهٔ 51 : وصلم نصیب شد ز مددکاری رقیب
غزل شمارهٔ 52 : یگانه‌ای در دل می‌زند به دست ارادت
غزل شمارهٔ 53 : چو هجر راه من تشنه در سراب انداخت
غزل شمارهٔ 54 : دور بر بسترم از هجر تو رنجور انداخت
غزل شمارهٔ 55 : آن که آیینهٔ صنع از روی نیکوی تو ساخت
غزل شمارهٔ 56 : داغ بر دست خود آن شوخ چو در صحبت سوخت
غزل شمارهٔ 57 : هلالی بودی اول صد بلند اختر هوادارت
غزل شمارهٔ 58 : این چه چوگان سر زلف و چه گوی ذقن است
غزل شمارهٔ 59 : دوستم با تو به حدی که ز حد بیرونست
غزل شمارهٔ 60 : نخل قد خم گشته که پرورده دردست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* باز رسیدیم ز میخانه مست
* باز رهیدیم ز بالا و پست
شعر کامل
مولوی
* بی‌نیازی را که هم دل تفته بینی هم جگر
* شرب عزلت هم تباشیرش دهد هم ناردان
شعر کامل
خاقانی
* ز رشک زلف سیاه توخورد چندان خون
* که نافه هم به جوانی سفید شد مویش
شعر کامل
صائب تبریزی