لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد
غزل شمارهٔ 182 : از جیب حسن سرو قدی سر بدر نکرد
غزل شمارهٔ 183 : آن پری بگذشت و سوی ما نگاهی هم نکرد
غزل شمارهٔ 184 : جدائی تو هلاکم ز اشتیاق تو کرد
غزل شمارهٔ 185 : که گمان داشت که روزی تو سفر خواهی کرد
غزل شمارهٔ 186 : دی باد چو بوی تو ز بزم دگر آورد
غزل شمارهٔ 187 : بهتر است از هرچه دهقان در چمن می‌پرورد
غزل شمارهٔ 188 : اگر لطفت ز پای اشک و آهم شعله برگیرد
غزل شمارهٔ 189 : اجل خواهم مزاج خوی آن بیدادگر گیرد
غزل شمارهٔ 190 : چو ممکن نیست کانمه پاسبان محفلم سازد
غزل شمارهٔ 191 : چراغی آمد و بر آفتاب پهلو زد
غزل شمارهٔ 192 : خوش آن شبی که ز رویش نقاب برخیزد
غزل شمارهٔ 193 : چو عشق کوس سکون از گران عیاری زد
غزل شمارهٔ 194 : چو گریم بی تو اشگم از بن مژگان فرو ریزد
غزل شمارهٔ 195 : به وجود پاکت شه من ز بدان گزندی نرسد
غزل شمارهٔ 196 : خنک آن نسیم بشارتی که ز غایب از نظری رسد
غزل شمارهٔ 197 : زخم او یکبارگی امروز بر جان می‌رسد
غزل شمارهٔ 198 : گفتم تو را متاعی بهتر ز ناز باشد
غزل شمارهٔ 199 : ز بس کان جنگجو را احتزاز از صلح من باشد
غزل شمارهٔ 200 : به رهی کان سفری سرو روان خواهد شد
غزل شمارهٔ 201 : بی‌وفا یارا وفا و یاریت معلوم شد
غزل شمارهٔ 202 : هیچ میگویی اسیری داشتم حالش چه شد
غزل شمارهٔ 203 : هر خون که از درون ز دل مبتلا چکد
غزل شمارهٔ 204 : دلا گذشت شب هجر و یار از سفر آمد
غزل شمارهٔ 205 : دلا نخل امل بنشان که باز آن سروناز آمد
غزل شمارهٔ 206 : چو تیر غمزه افکندی به جان ناتوان آمد
غزل شمارهٔ 207 : کمان ناز به زه نازنین سوار من آمد
غزل شمارهٔ 208 : دم جاندان آن بت بر سرم با تیغ کین آمد
غزل شمارهٔ 209 : گه رفتن آن پری رو بوداع ما نیامد
غزل شمارهٔ 210 : زلفش مرا به کوشش خود می‌کشد به بند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خال مشکین تو بر عارض گندم گون دید
* آدم آمد ز پی دانه و در دام افتاد
شعر کامل
سلمان ساوجی
* تا غنچه خندانت دولت به که خواهد داد
* ای شاخ گل رعنا از بهر که می‌رویی
شعر کامل
حافظ
* می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم
* بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام
شعر کامل
رهی معیری