لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا
غزل شمارهٔ 32 : تا می نمی خورم غمِ دل می خورد مرا
غزل شمارهٔ 33 : یقینم که ضایع نماند مرا
غزل شمارهٔ 34 : بگویید ای مسلمانان که درمان چیست کارم را
غزل شمارهٔ 35 : برفت و بر سر آتش نشاند یار مرا
غزل شمارهٔ 36 : با یادِ دوستان ندهد هیچ کس مرا
غزل شمارهٔ 37 : خوشا مطالعه کردن جمالِ بستان را
غزل شمارهٔ 38 : می بیارید و به می تازه کنید ایمان را
غزل شمارهٔ 39 : زمانه باز جوان کرد پیرزالِ جهان را
غزل شمارهٔ 40 : به کام دل بدیدم خویشتن را
غزل شمارهٔ 41 : چه شود گر بپذیری من تر دامن را
غزل شمارهٔ 42 : طاقت بار ملامت نبود گردون را
غزل شمارهٔ 43 : به زیر طاق دو ابرو ساحرند او را
غزل شمارهٔ 44 : مگر صبا برساند سلام یارو را
غزل شمارهٔ 45 : وقتی ز ما یاد آمدی هر هفته یی آن ماه را
غزل شمارهٔ 46 : هرگز مه آزمای دگر آزموده را
غزل شمارهٔ 47 : کیست که چاره ای کند جانِ به لب رسیده را
غزل شمارهٔ 48 : ساقیَکِ ظریف من جامکِ آبگینه را
غزل شمارهٔ 49 : نظر از جانب ما کن زکات زندگانی را
غزل شمارهٔ 50 : اگر تو تازه کنی با من آشنایی را
غزل شمارهٔ 51 : خنک دلی که زمام رضا دهد به قضا
غزل شمارهٔ 52 : ما همانیم که بودیم و ز یادت به وفا
غزل شمارهٔ 53 : یارب به عفو توست امید نجات ما
غزل شمارهٔ 54 : ما برفتیم و تو دانی و دل غم خور ما
غزل شمارهٔ 55 : خیز ای غلام باده درافکن به جام ما
غزل شمارهٔ 56 : جای گنج است کنج خانة ما
غزل شمارهٔ 57 : اگر آدم نیفتادی برون ازجنت مأوا
غزل شمارهٔ 58 : مرا دلی ست ز تیمار بی دلی در وا
غزل شمارهٔ 59 : کار ما بیرون شد از ساز و نوا
غزل شمارهٔ 60 : گذشت بر سرم از دست دل قیامت ها

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عزیز مصر به رغم برادران غیور
* ز قعر چاه برآمد به اوج ماه رسید
شعر کامل
حافظ
* باور مکن که صورت او عقل من ببرد
* عقل من آن ببرد که صورت نگار اوست
شعر کامل
سعدی
* زاهدان تیغ زبان برخاکساران می کشند
* در زمین نرم طوفان می کند جاروب خشک
شعر کامل
صائب تبریزی