لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : اشک ما آبیست روشن در هوات
غزل شمارهٔ 62 : تا قلندر نشوی راه نیابی به نجات
غزل شمارهٔ 63 : حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات
غزل شمارهٔ 64 : بگذاشته‌ام، تا چه کند نرگس مستت؟
غزل شمارهٔ 65 : روزگار از رخ تو شمعی ساخت
غزل شمارهٔ 66 : ترک عجمی کاکل ترکانه برانداخت
غزل شمارهٔ 67 : رخت تمکین مرا عشق به یک بار بسوخت
غزل شمارهٔ 68 : جانا، دلم ز درد فراق تو کم نسوخت
غزل شمارهٔ 69 : تا دل ما با تو کرد روی ارادت
غزل شمارهٔ 70 : چون گشت با تو ما را پیوند دل زیادت
غزل شمارهٔ 71 : ز پاسبانی همسایه گرد بام و درت
غزل شمارهٔ 72 : گرچه صد بارم برانند از برت
غزل شمارهٔ 73 : نیامد وقت آن کز من بخواهی عذرآزارت؟
غزل شمارهٔ 74 : ای ز لعلت قیمت یاقوت پست
غزل شمارهٔ 75 : بهار آمد و باغ پیرایه بست
غزل شمارهٔ 76 : بی تو نکردیم به جایی نشست
غزل شمارهٔ 77 : ماهی، که لبش بجای جانست
غزل شمارهٔ 78 : آمد نسیم گل به دمیدن ز چپ و راست
غزل شمارهٔ 79 : آن زخم، که از تو بر دل ماست
غزل شمارهٔ 80 : این همه پروانها، سوخته از چپ و راست
غزل شمارهٔ 81 : پیراهن ار ز یاسمن و گل کند رواست
غزل شمارهٔ 82 : کار ما امروز زان رخ با نواست
غزل شمارهٔ 83 : مدتی شد تا دل ما صورت آن سرو راست
غزل شمارهٔ 84 : باز مخمورم، کجا شد ساقی؟ آن ساغر کجاست؟
غزل شمارهٔ 85 : یارب، این مهمان چون ماه از کجاست؟
غزل شمارهٔ 86 : ای نسیم صبح دم، یارم کجاست؟
غزل شمارهٔ 87 : نوبهارست و چمن خرم و گلزار اینجاست
غزل شمارهٔ 88 : نهان از نهان کیست؟ دلدار ماست
غزل شمارهٔ 89 : روزه‌داران را هلال عید ابروی شماست
غزل شمارهٔ 90 : تا زنده‌ایم، یاد لبش بر زبان ماست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل آگاه در پیری زغفلت بیش می لرزد
* که وقت صبح اکثر شبروان را خواب می آید
شعر کامل
صائب تبریزی
* در دل و جان خانه کردی عاقبت
* هر دو را دیوانه کردی عاقبت
شعر کامل
مولوی
* ز خاور چو خورشید بنمود تاج
* گل زرد شد بر زمین رنگ ساج
شعر کامل
فردوسی