لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : چون کژ کنی به شیوه به سر بر کلاه را
غزل شمارهٔ 32 : با که گویم سرگذشت این دل سرگشته را؟
غزل شمارهٔ 33 : دلم در دام عشق افتاد هیلا
غزل شمارهٔ 34 : دراز شد سفر یار دور گشتهٔ ما
غزل شمارهٔ 35 : نه هفته‌ایست، نه ماهی، که رفته‌ای زبر ما
غزل شمارهٔ 36 : ای چراغ چشم توفان بار ما
غزل شمارهٔ 37 : ای غم عشق تو یار غار ما
غزل شمارهٔ 38 : تو مشغولی به حسن خود، چه غم داری ز کار ما؟
غزل شمارهٔ 39 : چو آشفته دیدی که شد کار ما
غزل شمارهٔ 40 : از ما به فتنه سرمکش، ای ناگزیر ما
غزل شمارهٔ 41 : ای پرتو روح‌القدس تابان ز رخسار شما
غزل شمارهٔ 42 : مرادم ار چه نخواهد روا شدن ز شما
غزل شمارهٔ 43 : پرده بر انداخت ز رخ یار نهان گشتهٔ ما
غزل شمارهٔ 44 : حلوای نباتست لبت، پسته دهانا
غزل شمارهٔ 45 : ای نرگس تو فتنه و در فتنه خوابها
غزل شمارهٔ 46 : رخ خوب خویشتن را بچه پوشی از نظرها؟
غزل شمارهٔ 47 : باد سهند بین که : برین مرغزارها
غزل شمارهٔ 48 : ای سفر کرده، دلم بی‌تو بفرسود،بیا
غزل شمارهٔ 49 : سخت به حالم از تو من، ای مدد حال بیا
غزل شمارهٔ 50 : نوبهارست و دل پر هوس و بادهٔ ناب
غزل شمارهٔ 51 : نیست در آبگینه آتش و آب
غزل شمارهٔ 52 : هر بامداد روی تو دیدن چو آفتاب
غزل شمارهٔ 53 : یا بپوش آن روی زیبا در نقاب
غزل شمارهٔ 54 : امروز چون گذشتی برما؟ عجب، عجب!
غزل شمارهٔ 55 : زان دوست که غمگینم، غم خوار کنش، یارب
غزل شمارهٔ 56 : بت خورشید رخ من به گذارست امشب
غزل شمارهٔ 57 : پس از مشقت دوشین که داشت گوش امشب؟
غزل شمارهٔ 58 : بیار باده، که ما را به هیچ حال امشب
غزل شمارهٔ 59 : مکن از برم جدایی، مرو از کنارم امشب
غزل شمارهٔ 60 : مهر گسل گشت یار، عهد شکن شد حبیب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از صحبت نیکان نشود طینت بدنیک
* بادام همان تلخ برون از شکر آید
شعر کامل
صائب تبریزی
* هیچ دانی که چرا پسته چنان می‌خندد
* زانکه گفتم که بدان پسته دهن می‌مانی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* آن کس از دزد بترسد که متاعی دارد
* عارفان جمع بکردند و پریشانی نیست
شعر کامل
سعدی