لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 481 : دلی از نقشبندی های عشق آزاد می خواهم
غزل شمارهٔ 482 : منم که آب گل و رنگ لاله می طلبم
غزل شمارهٔ 483 : دل کز لبت چغانه به گوشش نمی زنم
غزل شمارهٔ 484 : تا به کی همره اندیشهٔ باطل باشم
غزل شمارهٔ 485 : تا کی دهم به دست تماشا زمام چشم
غزل شمارهٔ 486 : از دل غم او دریغ داریم
غزل شمارهٔ 487 : هر چند بی غمانه به مسکن فتاده ایم
غزل شمارهٔ 488 : تنها نه دلق خود به می ناب شسته ایم
غزل شمارهٔ 489 : نشسته بر سر گنج به فقر مشهورم
غزل شمارهٔ 490 : بس که درد عالمی در عشق تنها می کشم
غزل شمارهٔ 491 : تا کی به حرم تشنه لب و مضمحل افتم
غزل شمارهٔ 492 : نالنده ام ز درد مگر بلبلم
غزل شمارهٔ 493 : زین بزم نه این بار بر آشفتم و رفتم
غزل شمارهٔ 494 : زاد محنتیم، آسودگی کم دیده ایم
غزل شمارهٔ 495 : شهید وصلم و سیراب تر ز یاقوتم
غزل شمارهٔ 496 : خوش آن مستی که باشد دوست پند آموز و دشمن هم
غزل شمارهٔ 497 : چه دور است این که نفع از گردش گردون نمی بینم
غزل شمارهٔ 498 : می فروشم راحت و عشق ستمگر می خرم
غزل شمارهٔ 499 : ساغر ز دست مردم آزاده چون کشیم
غزل شمارهٔ 500 : از گریه های بیهده سر تا به پا ترم
غزل شمارهٔ 501 : چون زخم تازه دوخته ز خون لبالبم
غزل شمارهٔ 502 : ما جام درد با دف و نی کم کشیده ایم
غزل شمارهٔ 503 : هر متاع فتنه کز عشق ستمگر می خرم
غزل شمارهٔ 504 : چند چو جو خوری، در پی آبرو روم
غزل شمارهٔ 505 : مستیی کو که خرد را ز جنون دل شکنیم
غزل شمارهٔ 506 : بردیم ز کویش، دم سردی و گذشتیم
غزل شمارهٔ 507 : نیشی گرفته سینهٔ خویش ریش می کنیم
غزل شمارهٔ 508 : مستم دگر این بیخودی از بوی که دارم
غزل شمارهٔ 509 : منم که پارهٔ غم در دهان غم دارم
غزل شمارهٔ 510 : به لب داغ چو با خنده به مرهم زده ایم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا به آتش سوزنده رحم می آید
* که زندگانی خود صرف ژاژخایی کرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* برخاست نیشکر که ز قد تو دم زند
* از هم جدا جدا شد و ببریده بندبند
شعر کامل
فروغی بسطامی
* چنین گفت بهرام نیکو سخن
* که با مردگان آشنایی مکن
شعر کامل
فردوسی