لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 511 : دلی داریم و ما جمعی پریشان از غم اوییم
غزل شمارهٔ 512 : باز می خواهم که شوخ دل ربایی خوش کنم
غزل شمارهٔ 513 : در آتش آمدیم و فعانی نداشتیم
غزل شمارهٔ 514 : ز من نبوده فغانی که دوش می کردم
غزل شمارهٔ 515 : دل ر ا چه می دهی که به دارالشفا بریم
غزل شمارهٔ 516 : چند از این بند غمت فال گشادی بزنیم
غزل شمارهٔ 517 : گر نه خود را بیخود از جام جنون می ساختم
غزل شمارهٔ 518 : پیش بردم در قمار عشق جانان باختن
غزل شمارهٔ 519 : خوش آن ساعت که می رفتی و طاقت می رمید از من
غزل شمارهٔ 520 : به چه رو به جلوه آید، طلب نیازمندان
غزل شمارهٔ 521 : دانی که چیست مصلحت ما؟ گریستن
غزل شمارهٔ 522 : دلا رنجی ببر، کز دردمندان می توان بودن
غزل شمارهٔ 523 : خوش در خور است، حسرت تو با گریستن
غزل شمارهٔ 524 : میرم ز هجر و گویم، یا رب به حسرت من
غزل شمارهٔ 525 : بوستان پژمرده گردد، از دل ناشاد من
غزل شمارهٔ 526 : نام حسنت چون برم، بر آسمان آید گران
غزل شمارهٔ 527 : نه رو از ناز می تابد، گه نظاره ماه من
غزل شمارهٔ 528 : تا تیغ به کف یابی، بر نفس دو دستی زن
غزل شمارهٔ 529 : بیار شیشهٔ می، بر گل و کلاه فشان
غزل شمارهٔ 530 : ای گریه، خون دل به کنار هوس مکن
غزل شمارهٔ 531 : هنگام و دم نزغ، خراب نقس است این
غزل شمارهٔ 532 : میان دعا بر دل شب مزن
غزل شمارهٔ 533 : ز خونم روی میدان تازه گردان
غزل شمارهٔ 534 : کو می شوقی که دل مست جنون آید برون
غزل شمارهٔ 535 : ساقی بیا و دامن گل بر سبو فشان
غزل شمارهٔ 536 : تو ای زاهد برو افسانهٔ باغ ارم بشنو
غزل شمارهٔ 537 : ز چشم من مجوش ای گریه هنگام وصال او
غزل شمارهٔ 538 : مسازم نا امید از خود، چو گشتم مبتلای تو
غزل شمارهٔ 539 : تا به خون ریزیم اشارت ها نمود ابروی او
غزل شمارهٔ 540 : اینک رسید وعده، گشاد نقاب کو

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ای بی نشان محض نشان از که جویمت
* گم گشت در تو هر دو جهان از که جویمت
شعر کامل
عطار
* مخند ای نوجوان زنهار بر موی سفید ما
* که این برف پریشان سیر بر هر بام می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ترا دایه گر مرغ شاید همی
* پس این پهلوانی چه باید همی
شعر کامل
فردوسی