لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : کوی عشق است این که مرغ سدره، این جا، پر گذاشت
غزل شمارهٔ 152 : گذشت و بر من عاجز ببین چه حال گذشت
غزل شمارهٔ 153 : موج زن در دل خیال آن لب میگون گذشت
غزل شمارهٔ 154 : دوش دل ناگشته سیر از وصل او بیهوش گشت
غزل شمارهٔ 155 : نازنده جهان از تو به آلایش آفت
غزل شمارهٔ 156 : گر دل عنان فرصت از آغاز می گرفت
غزل شمارهٔ 157 : شبم به خفتن و روزم به ژاژ خایی رفت
غزل شمارهٔ 158 : ای دل طمع مدار که بی غم گذارمت
غزل شمارهٔ 159 : گلچین عشق شو به خرد واگذار بحث
غزل شمارهٔ 160 : منصور و ان الحق ردن و دار و دگر هیچ
غزل شمارهٔ 161 : نزدیک لب رسانده شکستیم جام صلح
غزل شمارهٔ 162 : چنان غم تو به آزار جان ما گستاخ
غزل شمارهٔ 163 : در ازل رفتم به سیر کعبه و یاری نبود
غزل شمارهٔ 164 : عشق اگر مرد است، مرد او تاب دیدار آورد
غزل شمارهٔ 165 : ذوق در خاک تپیدن اگر از دل برود
غزل شمارهٔ 166 : خوش آن محفل که از می گر سرایم رو بسوزاند
غزل شمارهٔ 167 : نرنجم گر به بالینم مسیحا دیر می آید
غزل شمارهٔ 168 : بندهٔ دل شوم که او، خون فراغ می خورد
غزل شمارهٔ 169 : حرم پویان دری را می پرستند
غزل شمارهٔ 170 : چون عشق بت ز کعبه به دیرم حواله کرد
غزل شمارهٔ 171 : مرا دردی است که از داروی راحت بیش می گردد
غزل شمارهٔ 172 : خم بجوش آمد، بگو چون توبه اکنون بشکند
غزل شمارهٔ 173 : درد کیشان همه ناموس کش کیش همند
غزل شمارهٔ 174 : نخورم زخم در آن کوچه که مرهم باشد
غزل شمارهٔ 175 : تشنه ام رطل گران خواهم گزید
غزل شمارهٔ 176 : هجران شب تار ما ندارد
غزل شمارهٔ 177 : کو فنا تا زخم ها شمشیر بر مرهم نهند
غزل شمارهٔ 178 : در چمن حوروشان انجمنی ساخته اند
غزل شمارهٔ 179 : دل ما را به فسون جادوی بابل نبرد
غزل شمارهٔ 180 : ما کسی را نشناسیم که غم نشناسد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می‌گریم و مرادم از این سیل اشکبار
* تخم محبت است که در دل بکارمت
شعر کامل
حافظ
* رنگین سخنان درسخن خویش نهادنند
* از نکهت خود نیست به هر حال جدا گل
شعر کامل
صائب تبریزی
* حافظ شراب و شاهد و رندی نه وضع توست
* فی الجمله می‌کنی و فرو می‌گذارمت
شعر کامل
حافظ