لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : مجنون تو هر دم روش تازه نسازد
غزل شمارهٔ 182 : دلبران نی دل به ناز و عشق غافل می برند
غزل شمارهٔ 183 : گر دَرِ عشق زنی تاب ملامت باید
غزل شمارهٔ 184 : عصمت از لعل لبت گرد هوس می گردد
غزل شمارهٔ 185 : اگر چه راه به عیب تو کس عیان نبرد
غزل شمارهٔ 186 : تا بوی نعیم ستم از خوان تو یابند
غزل شمارهٔ 187 : این صفا حسن و محبت ز هم اندوخته اند
غزل شمارهٔ 188 : فتادگان سر خود را به خاک پا بخشند
غزل شمارهٔ 189 : عزت گیتی اگر صحبت یوسف باشد
غزل شمارهٔ 190 : خوبان که به هم گرمی بازار فروشند
غزل شمارهٔ 191 : دلی چو مشعل حسن تو فرد می خیزد
غزل شمارهٔ 192 : هنوز خسته دلم راه عدم می زد
غزل شمارهٔ 193 : سراپای وجودم در محبت ، حال دل دارد
غزل شمارهٔ 194 : گر باد شوم بر تو وزیدن نگذارند
غزل شمارهٔ 195 : آه ازین دل کز گریبان غمی سر بر نزد
غزل شمارهٔ 196 : گره در کام دل از بخت زبون نگشاید
غزل شمارهٔ 197 : آن دل که به هجر تو ز آرام برآید
غزل شمارهٔ 198 : چند بی بهره شود دیدهٔ گریانی؛ چند؟
غزل شمارهٔ 199 : ز بوی باده دلم آب و رنگ می گیرد
غزل شمارهٔ 200 : تا کی از لب-گهرِ آن مست تکلم ریزد
غزل شمارهٔ 201 : آن مست ناز کز نگهش می فرو چکد
غزل شمارهٔ 202 : دل خستگان که بستهٔ تدبیر می شوند
غزل شمارهٔ 203 : دگر خلوت به عشرت ٔ خمّار می باید
غزل شمارهٔ 204 : اهل معنی سر به صحرای درونم داده اند
غزل شمارهٔ 205 : چه فتنه در دل آن عشوه ساز می گذرد؟
غزل شمارهٔ 206 : کسی که رو به حریم رضا نمی آرد
غزل شمارهٔ 207 : ز بهر داغ که مستان علاج می طلبند
غزل شمارهٔ 208 : تا بود سراسیمه دلم در به دری بود
غزل شمارهٔ 209 : تا به کی عمر به افسوس و جهالت برود
غزل شمارهٔ 210 : فغان کز سینه دائم آه بی تاثیر می زاید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
* بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی
شعر کامل
حافظ
* مشو از صحبت بی برگ و نوایان غافل
* که شب قدر نهان در رمضان می باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* چنینست کردار این گوژپشت
* چو نرمی بسودی بیابی درشت
شعر کامل
فردوسی