لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 121 : جز در پناه وصل و دل استوار دوست
غزل شمارهٔ 122 : گر شوم صد سال محروم از نگاه روی دوست
غزل شمارهٔ 123 : با مهر و با محبت و با آرزوی دوست
غزل شمارهٔ 124 : هوش اگر ناخن زند بر دل شراب ناب هست
غزل شمارهٔ 125 : رو چه می خواهی دلا، ناز استغناست، هست
غزل شمارهٔ 126 : در محبت درد اگر پیچد دوا بسیار هست
غزل شمارهٔ 127 : گر نخل وفا بر ندهد چشم تری هست
غزل شمارهٔ 128 : مژدگانی که جنون را به سرم کاری هست
غزل شمارهٔ 129 : من نگویم که درین شهر ستمکاری هست
غزل شمارهٔ 130 : خبری خواهم از آن کوی که اعزازی هست
غزل شمارهٔ 131 : مست آمدم به معرکه، آیین کار جیست
غزل شمارهٔ 132 : ای دل حدیث صبر شنیدن ز بهر چیست
غزل شمارهٔ 133 : گر می نخورده ای ز منت انفعال چیست
غزل شمارهٔ 134 : بیدلی کو از او پرسم دل آواره چیست
غزل شمارهٔ 135 : ای پندگو دلم مخراش این فسانه چیست
غزل شمارهٔ 136 : زخم کاویدن بر او الماس بستن کار کیست
غزل شمارهٔ 137 : صومعه دیدم به جز مشتی بروت باد نیست
غزل شمارهٔ 138 : یک سخن نیست که خاموشی از آن بهتر نیست
غزل شمارهٔ 139 : حسنت نیازمند تماشای ناز نیست
غزل شمارهٔ 140 : آن فتنه ای که مرا از تو التماس نیست
غزل شمارهٔ 141 : اصلاح پریشانی ام اندازه ی کس نیست
غزل شمارهٔ 142 : آن شیوه که غارت گر صد قافله جان نیست
غزل شمارهٔ 143 : دلم به زخم توان داد، بی تپیدن نیست
غزل شمارهٔ 144 : شکستن دل ما کار زور بازو نیست
غزل شمارهٔ 145 : هیچ گه ناله ی من گوش زد آن مه نیست
غزل شمارهٔ 146 : به دل ز رفتن جانم چه عیش هاست، که نیست
غزل شمارهٔ 147 : ترک جان در ره آن سرو روان این همه نیست
غزل شمارهٔ 148 : منم که از غم محرومیم جدایی نیست
غزل شمارهٔ 149 : گر به دیرم طلبد مغبچه ی حور سرشت
غزل شمارهٔ 150 : دوش بختم دامنی در چنگ داشت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
* باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
شعر کامل
حافظ
* لاف تقرب مزن به حضرت جانان
* زان که خموشند بندگان مقرب
شعر کامل
فروغی بسطامی
* در پای تو تا زلف چلیپای تو افتاد
* بس دل که از این سلسله در پای تو افتاد
شعر کامل
فروغی بسطامی