لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عرفی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : اندوه هجر پیشه و شادی من است
غزل شمارهٔ 92 : من بلبل آن گل که گلابش همه خون است
غزل شمارهٔ 93 : تنها نه دلم باده ی نابش همه خون است
غزل شمارهٔ 94 : خوناب آتشین ز سر من گذشته است
غزل شمارهٔ 95 : وه که از دوختن، این چاک گریبان رفته است
غزل شمارهٔ 96 : دلم به قبله ی اسلام مایل افتاده است
غزل شمارهٔ 97 : کسی که دیده به حسن تو آشنا کرده است
غزل شمارهٔ 98 : خوش می تپم به خون دل و به تیرم چنین زده است
غزل شمارهٔ 99 : هم صومعه را فیض به دستور نمانده است
غزل شمارهٔ 100 : از تو کس زمزمه ی مهر و وفا نشنیده است
غزل شمارهٔ 101 : تا چشم عشوه ساز تو مهمان فتنه است
غزل شمارهٔ 102 : مدار صحبت ما بر حدیث زیر لبی است
غزل شمارهٔ 103 : غمگساری در لباس دشمنی محبوبی است
غزل شمارهٔ 104 : حیرت ملازم گل رخسارهٔ کسی است
غزل شمارهٔ 105 : از شوق که این ناله گرانمایه متاعی است
غزل شمارهٔ 106 : زبان ز نکته فرو ماند و راز من باقی است
غزل شمارهٔ 107 : دل به صد ره می رود اما مراد دل یکی است
غزل شمارهٔ 108 : نشاء مخموری ام با مستی مجنون یکی است
غزل شمارهٔ 109 : یک شمه ز اصلاح می ناب گفتنی است
غزل شمارهٔ 110 : مرو به بادیه گردی که زرق و شیدایی است
غزل شمارهٔ 111 : ای دل پیاله گیر که وقت صبوح تست
غزل شمارهٔ 112 : سنبلی کو لاله را در بر کشد گیسوی تست
غزل شمارهٔ 113 : عشق کو تا نو کنم با درد پیمانی درست
غزل شمارهٔ 114 : لطف گهر عتاب بشکست
غزل شمارهٔ 115 : وای که مستانه یار، جعد پریشان شکست
غزل شمارهٔ 116 : بر میان فتنه شوخی طرف دامانی شکست
غزل شمارهٔ 117 : مست و بد خوببم و هم صحبت جانانه ی مست
غزل شمارهٔ 118 : ماهم نه نهالی است که خورشید بر اوست
غزل شمارهٔ 119 : گلزار حسن تازه ز روی چو ماه اوست
غزل شمارهٔ 120 : بخت جم و کاووس، عنانش به کف توست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ماهی نتافت همچو تو از برج نیکویی
* سروی نخاست چون قدت از جویبار حسن
شعر کامل
حافظ
* زردرویی می کشم چون نی ز همراهان خویش
* من که از ذوق سفر هرگز کمر نگشاده ام
شعر کامل
صائب تبریزی
* دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
* واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
شعر کامل
حافظ