لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عراقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : در جام جهان نمای اول
غزل شمارهٔ 152 : ای دیده، بدار ماتم دل
غزل شمارهٔ 153 : مبند، ای دل، بجز در یار خود دل
غزل شمارهٔ 154 : خوشتر از خلد برین آراستند ایوان دل
غزل شمارهٔ 155 : اکئوس تلالات بمدام
غزل شمارهٔ 156 : از دل و جان عاشق زار توام
غزل شمارهٔ 157 : باز در دام بلا افتاده‌ام
غزل شمارهٔ 158 : ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام
غزل شمارهٔ 159 : یاران، غمم خورید، که غمخوار مانده‌ام
غزل شمارهٔ 160 : ساقی، چو نمی‌دهی شرابم
غزل شمارهٔ 161 : دل گم شد، ازو نشان نیابم
غزل شمارهٔ 162 : دل گم شد، ازو نشان نمی‌یابم
غزل شمارهٔ 163 : هیهات! کزین دیار رفتم
غزل شمارهٔ 164 : کجایی؟ای ز جان خوشتر ، شبت خوش باد ، من رفتم
غزل شمارهٔ 165 : من باز ره خانهٔ خمار گرفتم
غزل شمارهٔ 166 : من چه دانم که چرا از تو جدا افتادم؟
غزل شمارهٔ 167 : اگر فرصت دهد، جانا، فراقت روزکی چندم
غزل شمارهٔ 168 : در ملک لایزالی دیدم من آنچه دیدم
غزل شمارهٔ 169 : در حسن رخ خوبان پیدا همه او دیدم
غزل شمارهٔ 170 : آن بخت کو که بر در تو باز بگذرم؟
غزل شمارهٔ 171 : تا کی از دست تو خونابه خورم؟
غزل شمارهٔ 172 : چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟
غزل شمارهٔ 173 : چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟
غزل شمارهٔ 174 : بر من نظری کن، که منت عاشق زارم
غزل شمارهٔ 175 : نگارا، بی‌تو برگ جان ندارم
غزل شمارهٔ 176 : هر زمان جوری ز خوبان می‌کشم
غزل شمارهٔ 177 : ای راحت روانم، دور از تو ناتوانم
غزل شمارهٔ 178 : جانا، نظری که ناتوانم
غزل شمارهٔ 179 : کجایی، ای دل و جانم، که از غم تو بجانم
غزل شمارهٔ 180 : دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پای ما لنگ است و منزل بس دراز
* دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
شعر کامل
حافظ
* مرغ با پر می‌پرد تا آشیان
* پر مردم همتست ای مردمان
شعر کامل
مولوی
* لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست
* تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد
شعر کامل
حافظ