لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عراقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 181 : با من دلشده گر یار نسازد چه کنم؟
غزل شمارهٔ 182 : شاید که به درگاه تو عمری بنشینم
غزل شمارهٔ 183 : شود میسر و گویی که در جهان بینم؟
غزل شمارهٔ 184 : نیست کاری به آنم و اینم
غزل شمارهٔ 185 : مرا جز عشق تو جانی نمی‌بینم نمی‌بینم
غزل شمارهٔ 186 : بر در یار من سحر مست و خراب می‌روم
غزل شمارهٔ 187 : من آن قلاش و رند بی‌نوایم
غزل شمارهٔ 188 : ما چو قدر وصلت، ای جان و جهان، نشناختیم
غزل شمارهٔ 189 : ما دگرباره توبه بشکستیم
غزل شمارهٔ 190 : افسوس! که باز از در تو دور بماندیم
غزل شمارهٔ 191 : گر چه ز جهان جوی نداریم
غزل شمارهٔ 192 : ما، کانده تو نیاز داریم
غزل شمارهٔ 193 : من که هر لحظه زار می‌گریم
غزل شمارهٔ 194 : گر ز شمعت چراغی افروزیم
غزل شمارهٔ 195 : گر چه دل خون کنی از خاک درت نگریزیم
غزل شمارهٔ 196 : ناخورده شراب می‌خروشیم
غزل شمارهٔ 197 : ناخورده شراب می‌خروشیم
غزل شمارهٔ 198 : خیزید، عاشقان، نفسی شور و شر کنیم
غزل شمارهٔ 199 : خیز، تا قصد کوی یار کنیم
غزل شمارهٔ 200 : تا کی از دست فراق تو ستم‌ها بینیم؟
غزل شمارهٔ 201 : ز غم زار و حقیرم، با که گویم؟
غزل شمارهٔ 202 : ز دلتنگی به جانم با که گویم؟
غزل شمارهٔ 203 : ای دوست، بیا، که ما توراییم
غزل شمارهٔ 204 : بیا، ای دیده، تا یک دم بگرییم
غزل شمارهٔ 205 : تا کی همه مدح خویش گوییم؟
غزل شمارهٔ 206 : شهری است بزرگ و ما دروییم
غزل شمارهٔ 207 : بگذر ای غافل ز یاد این و آن
غزل شمارهٔ 208 : مبتلای هجر یارم، الغیاث ای دوستان
غزل شمارهٔ 209 : مقصود دل عاشق شیدا همه او دان
غزل شمارهٔ 210 : در کف جور تو افتادم، تو دان

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دانه دل را تو پامال علایق کرده ای
* ورنه خرمن ها ازین یک دانه می آید برون
شعر کامل
صائب تبریزی
* به هر صورت که باشد عشق دل را می دهد تسکین
* که بهر کوهکن از سنگ شیرین می شود پیدا
شعر کامل
صائب تبریزی
* خاطرت از شکوه ما کی پریشان می شود؟
* زلف پر کرده است از حرف پریشان گوش تو
شعر کامل
صائب تبریزی