لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عراقی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 121 : رخ سوی خرابات نهادیم دگربار
غزل شمارهٔ 122 : نظر ز حال من ناتوان دریغ مدار
غزل شمارهٔ 123 : غلام روی توام، ای غلام، باده بیار
غزل شمارهٔ 124 : مرا از هر چه می‌بینم رخ دلدار اولی‌تر
غزل شمارهٔ 125 : نیم چون یک نفس بی غم دلم خون خوار اولی‌تر
غزل شمارهٔ 126 : سر به سر از لطف جانی ای پسر
غزل شمارهٔ 127 : آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟
غزل شمارهٔ 128 : ای امید جان، عنایت از عراقی وامگیر
غزل شمارهٔ 129 : بر درت افتاده‌ام خوار و حقیر
غزل شمارهٔ 130 : به دست غم گرفتارم، بیا ای یار، دستم گیر
غزل شمارهٔ 131 : بی‌دلی را بی سبب آزرده گیر
غزل شمارهٔ 132 : ای مطرب درد، پرده بنواز
غزل شمارهٔ 133 : چون تو کردی حدیث عشق آغاز
غزل شمارهٔ 134 : از غم عشقت جگر خون است باز
غزل شمارهٔ 135 : کار ما، بنگر، که خام افتاد باز
غزل شمارهٔ 136 : بی‌جمال تو، ای جهان افروز
غزل شمارهٔ 137 : ساقی، ز شکر خنده شراب طرب انگیز
غزل شمارهٔ 138 : در بزم قلندران قلاش
غزل شمارهٔ 139 : تماشا می‌کند هر دم دلم در باغ رخسارش
غزل شمارهٔ 140 : بکشم به ناز روزی سر زلف مشک رنگش
غزل شمارهٔ 141 : نرسد به هر زبانی سخن دهان تنگش
غزل شمارهٔ 142 : صلای عشق، که ساقی ز لعل خندانش
غزل شمارهٔ 143 : کردم گذری به میکده دوش
غزل شمارهٔ 144 : باز غم بگرفت دامانم، دریغ
غزل شمارهٔ 145 : حبذا عشق و حبذا عشاق
غزل شمارهٔ 146 : بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک
غزل شمارهٔ 147 : بیا، که خانهٔ دل پاک کردم از خاشاک
غزل شمارهٔ 148 : دلی، که آتش عشق تواش بسوزد پاک
غزل شمارهٔ 149 : گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک
غزل شمارهٔ 150 : تنگ آمدم از وجود خود، تنگ

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ساروان بار من افتاد خدا را مددی
* که امید کرمم همره این محمل کرد
شعر کامل
حافظ
* دم آخر که مررا عمر به سر می‌آید
* گر تو آیی به سرم عمر دگر می‌آید
شعر کامل
هلالی جغتایی
* چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت
* به هواداری آن سرو خرامان بروم
شعر کامل
حافظ