لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 271 : دوش بر یاد تو چشمم دم بدم خون می گریست
غزل شمارۀ 272 : یار خطی که بر عذار نوشت
غزل شمارۀ 273 : یار نازک دلی که بی موجب ز من آزار داشت
غزل شمارۀ 274 : شب یاد رُخت در دل ویران شده ره داشت
غزل شمارۀ 275 : دردا که یار جانب ما را نگه نداشت
غزل شمارۀ 276 : صبا ز چشم من آن خاک در دریغ نداشت
غزل شمارۀ 277 : بر سر کویی که روزی سرو ناز من گذشت
غزل شمارۀ 278 : جان تن فرسوده را با غم هجران گذاشت
غزل شمارۀ 279 : باز بر شکل دگر می بینمت
غزل شمارۀ 280 : گفتم به قامتت که زکج خوش ترست راست
غزل شمارۀ 281 : بی جمالت صوت مطرب مایۀ درد و غم است
غزل شمارۀ 282 : چشم منی بر همه کس روشنست
غزل شمارۀ 283 : رُخت روز طرب را بامدادست
غزل شمارۀ 284 : بیا که دل ز غمت خون و دیده پرخونست
غزل شمارۀ 285 : گوهر عشق ترا دل صدفست
غزل شمارۀ 286 : آنچه در عشق توام دم به دم است
غزل شمارۀ 287 : دلم را باکس آرامی نماندست
غزل شمارۀ 288 : خانۀ دل خراب کردۀ تست
غزل شمارۀ 289 : لاله بین در بیستون چون غرق خون افتاده است
غزل شمارۀ 290 : مشکین خطی که روز رخش را شب آمدست
غزل شمارۀ 291 : طره عنوان جمال تو چو جیم افتادست
غزل شمارۀ 292 : قدم به طرفِ چمن نه که سبزه نوخیزست
غزل شمارۀ 293 : مقیم کوی ترا فُسحت حرم تنگ است
غزل شمارۀ 294 : جانم از عشق تو در ورطۀ بیم افتادست
غزل شمارۀ 295 : ساقی بیا که قصر بقا در تزلزلست
غزل شمارۀ 296 : اینهمه خونخواری ام زان نرگس خونخواره چیست
غزل شمارۀ 297 : بی تو شبم را اثر روز نیست
غزل شمارۀ 298 : زبان در دهان ترجمان دل است
غزل شمارۀ 299 : دل خطت را رقم صنع الآهی دانست
غزل شمارۀ 300 : ساقی ما که دی به کف مَی داشت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ای آنکه ز کفر دین تو بیرون آری
* وز کوه و کمر نگین تو بیرون آری
شعر کامل
عطار
* می نماید تلخی بادام آخر خویش را
* گرچه شیرین کار او را در شکر پنهان کند
شعر کامل
صائب تبریزی
* ما را به کوچه غلط انداختن چرا
* دل را بغیر زلف پریشان که می برد
شعر کامل
صائب تبریزی