لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 301 : زهی عشق ترا بر کفر و دین پشت
غزل شمارۀ 302 : طوبا که به سدره سربلندست
غزل شمارۀ 303 : پشتم از بار بلا خم شده است
غزل شمارۀ 304 : دولتم نیست که باشم به سخن دمسازت
غزل شمارۀ 305 : بر لبم آهی نمی آید که دودآمیز نیست
غزل شمارۀ 306 : به کوی عزلتم ویرانه ای هست
غزل شمارۀ 307 : غنچه همچو دهان تنگ تو نیست
غزل شمارۀ 308 : از تو بر دل ها کمین ها نیک نیست
غزل شمارۀ 309 : ای که سلطان خیالت کرده در جان منزل است
غزل شمارۀ 310 : ز آهم آتش به خانه افتادست
غزل شمارۀ 311 : ترا ز دوست بگویم حکایتی بی پوست
غزل شمارۀ 312 : زهی به نسخ گل آورده خط بناگوشت
غزل شمارۀ 313 : باز در بزم غمت نعرۀ نوشانوش است
غزل شمارۀ 314 : مقام عارف عالیمقام بی وطنی است
غزل شمارۀ 315 : بستان ز شکوفه پر از اسرار تجلّی است
غزل شمارۀ 316 : تا از گِل تو سبزه برون آمدن گرفت
غزل شمارۀ 317 : پا نه به طرف باغ گلی زیردست تست
غزل شمارۀ 318 : جانم ز غمت به لب رسیدست
غزل شمارۀ 319 : از می تلخ سبویی که به دست آمده است
غزل شمارۀ 320 : چندم از خویش جدا خواهی داشت
غزل شمارۀ 321 : به بزم زنده دلان ذکر دی و فردا نیست
غزل شمارۀ 322 : در دلم زآتش تو داغ بس است
غزل شمارۀ 323 : نه دل بی تو ز جانی دور ماندست
غزل شمارۀ 324 : نکرد لطف تو کاری و وقت کار گذشت
غزل شمارۀ 325 : بار بر دیده راه کرد و گذشت
غزل شمارۀ 326 : آنچه در چشم زیار و طلعت زیبای اوست
غزل شمارۀ 327 : با داغ تو چو لاله دلم خوش برآمده است
غزل شمارۀ 328 : به خدا غیر خدا در دو جهان چیزی نیست
غزل شمارۀ 329 : یار اگر شب رو و عیّار بود باکی نیست
غزل شمارۀ 330 : چون کمر بسته مه من به سفر بیرون رفت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
* وین عالم بی‌اصل را چون ذره‌ها برهم زند
شعر کامل
مولوی
* مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
* یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو
شعر کامل
حافظ
* پاکان ستم ز دور فلک بیشتر کشند
* گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا
شعر کامل
صائب تبریزی