لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 331 : آن ترکمان پسر که دل ما نشان اوست
غزل شمارۀ 332 : مردم چشمم ز تو خالی بس است
غزل شمارۀ 333 : ای سنبل مشکین زده سر از گُل رویت
غزل شمارۀ 334 : نه چنان گرفت خانه به دل من آرزویت
غزل شمارۀ 335 : سبزۀ نو که ز گلزار رُخت سر زده است
غزل شمارۀ 336 : چون تو ماهی در همه آفاق نیست
غزل شمارۀ 337 : هیچکس نیست که حیران شدۀ روی تو نیست
غزل شمارۀ 338 : بلبل چو مطربان به غزل خوانی آمدست
غزل شمارۀ 339 : رنگ رُخت ز تاب تب ای سیمبر شکست
غزل شمارۀ 340 : سرو گل اندام من طرف كله برشکست
غزل شمارۀ 341 : وقت گل شد بزم عشرت بر لب جو خوش ترست
غزل شمارۀ 342 : دودم از سیه که گِرد آمده بالای سرست
غزل شمارۀ 343 : بیا غم بی رخت تسکین محالست
غزل شمارۀ 344 : یا از زبان دوست شنو داستان دوست
غزل شمارۀ 345 : شنیده ام که به گل بلبل سحرخوان گفت
غزل شمارۀ 346 : ساقیا می ده که صحرا سبز و بستان خرّم است
غزل شمارۀ 347 : برفت یار و مرا در فراق خویش گذاشت
غزل شمارۀ 348 : تُرک شیرینْ شمایلی که مراست
غزل شمارۀ 349 : هنوز یک گل تو از هزار نشکفتست
غزل شمارۀ 350 : به عشق آن پیر عالم گیر گشتست
غزل شمارۀ 351 : چیست آن زلف سیه پیش رُخت کافروختست
غزل شمارۀ 352 : جلوۀ حسن تو کجاست که نیست
غزل شمارۀ 353 : دلنوازا از من خسته جگر باز مایست
غزل شمارۀ 354 : بار دروغْ وعدۀ بی باک من کجاست
غزل شمارۀ 355 : آنکه گل را غیرت از لطف تن او خاستست
غزل شمارۀ 356 : زهی فراق تو چون مرگ هادم اللّذات
غزل شمارۀ 357 : پیش قدت دست خدمت بسته هر سروی که هست
غزل شمارۀ 358 : چو عشق بر دو جهان حرف اتّحاد نوشت
غزل شمارۀ 359 : صبحدم داشتم از غنچۀ نشکفته شگفت
غزل شمارۀ 360 : تا کرده ای به گوشم آوازۀ جمالت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هر آدمی که کشتهٔ شمشیر عشق شد
* گو غم مخور که ملک ابد خونبهای اوست
شعر کامل
سعدی
* الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
* پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی
شعر کامل
حافظ
* آخر نگهی به سوی ما کن
* دردی به ارادتی دوا کن
شعر کامل
سعدی