لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 691 : وقت گل زان گونه کز گل سبزۀ تر می دهد
غزل شمارۀ 692 : اشکم از دیده چو بی آن رخ گلگون بچکد
غزل شمارۀ 693 : بساط زرکش شاهی چه نقش ما دارد
غزل شمارۀ 694 : ای آرزوی جان دهن از گفت وگو مبند
غزل شمارۀ 695 : عاشق به سینه بهر تو پیکان فرو خورد
غزل شمارۀ 696 : این همه خون از لب لعل تو دل چون می خورد
غزل شمارۀ 697 : چو نی از ناله پیشم قصّۀ هجران فرو ریزد
غزل شمارۀ 698 : هر شب زغمت بس که دلم زار بنالد
غزل شمارۀ 699 : سرو من در سایۀ سنبل سمن می پرورد
غزل شمارۀ 700 : عیدست و چون گل هر کسی خندان به روی یار خود
غزل شمارۀ 701 : ماه نو بر شکل جام آمد نمازِ شام عید
غزل شمارۀ 702 : خطّ مشکین کز رخ آن نازنین سر برزند
غزل شمارۀ 703 : حُسن تو راه امید و بیم زد
غزل شمارۀ 704 : لبت دل دزد و من از وی شکر دزد
غزل شمارۀ 705 : چون صبا شانه در آن طرّۀ خم در خم زد
غزل شمارۀ 706 : ز بس آه از غمت زین جان آتشناک خواهم زد
غزل شمارۀ 707 : سحرگاهان که از باد صبا بوی بهاران زد
غزل شمارۀ 708 : صبحدم دُردکشان نقب به میخانه زدند
غزل شمارۀ 709 : آنکه تیغ مهر او در سینه صد چاکم زند
غزل شمارۀ 710 : دل نه خرّم سبزه و گل در نظر خرّم چه سود
غزل شمارۀ 711 : آنان که دست رد به رخ ما نهاده اند
غزل شمارۀ 712 : آنانکه در فسون و محبّت فسانه اند
غزل شمارۀ 713 : برسر از چتر مرصّع سایه ات می گسترند
غزل شمارۀ 714 : ز آب حیات مشک ختا را سرشته اند
غزل شمارۀ 715 : به طرف باغ عجب دلکش است سایۀ بید
غزل شمارۀ 716 : کجا شد آنکه شب آن مه به خانۀ من بود
غزل شمارۀ 717 : ساقی بیار می که گل از غنچه رو نمود
غزل شمارۀ 718 : ترانه های تحیّت، سرودهای درود
غزل شمارۀ 719 : هرکه از میکدۀ عشق تو بویی شنود
غزل شمارۀ 720 : خوش آن مقام که در وی دلی فرود آید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ملامت من مسکین کسی کند که نداند
* که عشق تا به چه حدست و حسن تا به چه غایت
شعر کامل
سعدی
* از دم سرد خزان بر گل صد برگ نرفت
* آنچه بر زخم من از مرهم کافور آمد
شعر کامل
صائب تبریزی
* بی زلف سرکشش سر سودایی از ملال
* همچون بنفشه بر سر زانو نهاده‌ایم
شعر کامل
حافظ