لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 421 : من منفعل که پیشت دو جهان گناه دارم
غزل شمارهٔ 422 : خوش آن ساعت که خندان پیشت ای سیمین بدن میرم
غزل شمارهٔ 423 : من که از ادعیه خوانان دگر ممتازم
غزل شمارهٔ 424 : به بزم او حریفان را ز مستی دست و پا بوسم
غزل شمارهٔ 425 : ای هزارت چشم در هر گوشه سرگردان چشم
غزل شمارهٔ 426 : افکن گذر به کلبه ما تا بهم رسد
غزل شمارهٔ 427 : کو اجل تا من نقاب تن ز جان خود کشم
غزل شمارهٔ 428 : رسید نغمه ای از باده‌نوشی تو به گوشم
غزل شمارهٔ 429 : گر من به مردن دل نهم آسوده جانی را چه غم
غزل شمارهٔ 430 : به دشمن یارئی در قتل خود از یار می‌فهمم
غزل شمارهٔ 431 : به فنا بنده رهی می‌دانم
غزل شمارهٔ 432 : من نه مجنونم که خواهم روی در صحرا کنم
غزل شمارهٔ 433 : دور از تو بر روی بتان چون چشم پرخون افکنم
غزل شمارهٔ 434 : بس که همیشه در غمت فکر محال می‌کنم
غزل شمارهٔ 435 : زین گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم
غزل شمارهٔ 436 : گر شود ریش درون رخنه گر بیرونم
غزل شمارهٔ 437 : ز دستت جیب گل پیراهنانرا چاک می‌بینم
غزل شمارهٔ 438 : دل خود را هنوز اندر تمنای تو می‌بینم
غزل شمارهٔ 439 : از سر کوی تو با صدگونه سودا می‌روم
غزل شمارهٔ 440 : گرچه ناچار از درت ای سرو رعنا می‌روم
غزل شمارهٔ 441 : مفتون چشم کم نگه پر فتنه‌ات شوم
غزل شمارهٔ 442 : کو دل که محو نرگس جادو فنت شوم
غزل شمارهٔ 443 : وصل کو تا بی‌نیاز از وصل آن دلبر شوم
غزل شمارهٔ 444 : خوش آن که هم زبان به تو شیرین بیان شوم
غزل شمارهٔ 445 : مهر بیگانگی آغاز تو را بنده شوم
غزل شمارهٔ 446 : منم آن گدا که باشد سر کوی او پناهم
غزل شمارهٔ 447 : تو به زور حسن ایمن مشو از سپاه آهم
غزل شمارهٔ 448 : به من حیفست شمشیر سیاست‌دار عبرت هم
غزل شمارهٔ 449 : آن شوخ جانان آشنا سوزد دل بیگانه هم
غزل شمارهٔ 450 : بس که ما از روی رسوائی نقاب افکنده‌ام

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حدیث عقل در ایام پادشاهی عشق
* چنان شدست که فرمان عامل معزول
شعر کامل
سعدی
* چون چاک نگردد دل شمشاد که آن زلف
* غیر از دل صد چاک به خود شانه نگیرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* اشکی که ترا بر گل رخسار دویده
* باران بهار است که بر لاله چکیده
شعر کامل
جامی