لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 391 : مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست
غزل شمارهٔ 392 : گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست
غزل شمارهٔ 393 : جمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیست
غزل شمارهٔ 394 : چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است
غزل شمارهٔ 395 : عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست
غزل شمارهٔ 396 : در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست
غزل شمارهٔ 397 : آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست
غزل شمارهٔ 398 : از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست
غزل شمارهٔ 399 : آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست
غزل شمارهٔ 400 : چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست
غزل شمارهٔ 401 : اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست
غزل شمارهٔ 402 : نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست
غزل شمارهٔ 403 : گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست
غزل شمارهٔ 404 : هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت
غزل شمارهٔ 405 : به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت
غزل شمارهٔ 406 : چند گویی که چه چاره‌ست و مرا درمان چیست
غزل شمارهٔ 407 : چشم پرنور که مست نظر جانانست
غزل شمارهٔ 408 : آن شنیدی که خضر تخته کشتی بشکست
غزل شمارهٔ 409 : تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست
غزل شمارهٔ 410 : دوش آمد بر من آنک شب افروز منست
غزل شمارهٔ 411 : عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست
غزل شمارهٔ 412 : آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
غزل شمارهٔ 413 : من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست
غزل شمارهٔ 414 : روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست
غزل شمارهٔ 415 : تشنه بر لب جو بین که چه در خواب شدست
غزل شمارهٔ 416 : مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است
غزل شمارهٔ 417 : من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست
غزل شمارهٔ 418 : سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست
غزل شمارهٔ 419 : بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت
غزل شمارهٔ 420 : ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دریغ و درد که تا این زمان ندانستم
* که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق
شعر کامل
حافظ
* خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد
* خبرت هست که دی گم شد و تابستان شد
شعر کامل
مولوی
* سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
* شکایت از که کنم خانگیست غمازم
شعر کامل
حافظ