لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 421 : ای صبا، یار مرا از من بی‌یار بپرس
غزل شمارهٔ 422 : ای صبا، از من آشفته فلان را میپرس
غزل شمارهٔ 423 : عشرت بهار کن، که شود روزگار خوش
غزل شمارهٔ 424 : دمشق فتنه شد بغداد و توفان بلا آبش
غزل شمارهٔ 425 : نسپردم از خرابی دل خود به چشم مستش
غزل شمارهٔ 426 : سخت زیبا دلبرست او، چشم بد دور از رخش
غزل شمارهٔ 427 : جفت شادیست بعید، آنکه تو داری شادش
غزل شمارهٔ 428 : چنین که بسته شدم باز من به زلف چو بندش
غزل شمارهٔ 429 : درین همسایه شمعی هست و جمعی عاشق از دورش
غزل شمارهٔ 430 : چو نام او همی گویی به نام خود قلم در کش
غزل شمارهٔ 431 : دلا، دگر قدم از کوی دوست بازمکش
غزل شمارهٔ 432 : که میبرد خبر عاشقان شیفته حالش؟
غزل شمارهٔ 433 : دیده گر لایق آن نیست که منزل کنمش
غزل شمارهٔ 434 : گر دستها چو زلف در آرم به گردنش
غزل شمارهٔ 435 : نیست عیب ار دوست می‌دارم منش
غزل شمارهٔ 436 : امروز گم شدم: تو بر آهم مدار گوش
غزل شمارهٔ 437 : بباد صبا گفتم از شوق دوش
غزل شمارهٔ 438 : پستهٔ آن ماه مروارید گوش
غزل شمارهٔ 439 : دو هفتهٔ دگر از بوی باد مشک فروش
غزل شمارهٔ 440 : ای رخت خرم و دهانت خوش
غزل شمارهٔ 441 : دشمن بی‌حاصلم را شرم باد از کار خویش
غزل شمارهٔ 442 : با یار بی‌وفا نتوان گفت حال خویش
غزل شمارهٔ 443 : باشد آن روز که گویم به تو راز دل خویش؟
غزل شمارهٔ 444 : گر بنگری در آینه روزی صفای خویش
غزل شمارهٔ 445 : مردی به هوش بودم و خاطر بجای خویش
غزل شمارهٔ 446 : گفتم: به چابکی ببرم جان ز دست عشق
غزل شمارهٔ 447 : دلم خرقه‌ای دارد از پیر عشق
غزل شمارهٔ 448 : ز حسن تو پیدا شد آیین عشق
غزل شمارهٔ 449 : ای پیکر خجسته، چه نامی؟ فدیت لک
غزل شمارهٔ 450 : زاهدان را گذاشتیم به جنگ

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن سرو که گویند به بالای تو ماند
* هرگز قدمی پیش تو رفتن نتواند
شعر کامل
سعدی
* چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
* سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست
شعر کامل
حافظ
* خال سرسبز تو خوش دانه عیشیست ولی
* بر کنار چمنش وه که چه دامی داری
شعر کامل
حافظ