لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 391 : دلبر من بر گذشت همچو بهاری دگر
غزل شمارهٔ 392 : نیک میخواهی که: از خود دورم اندازی دگر
غزل شمارهٔ 393 : جانا، ضمیرت حال ما نیکو نمیداند مگر؟
غزل شمارهٔ 394 : کاکل کافرانه بین، زیور گوش او نگر
غزل شمارهٔ 395 : ای دل، بیا و در رخ آن حور می‌نگر
غزل شمارهٔ 396 : دل من فتنه شد بر یار دیگر
غزل شمارهٔ 397 : تو از دست که می‌خوردی؟ که خشم آلوده‌ای دیگر
غزل شمارهٔ 398 : ای ساربان، که رنج کشیدی ز راه دور
غزل شمارهٔ 399 : همه عالم پرست ازین منظور
غزل شمارهٔ 400 : باد بهار می‌دمد و من ز یار دور
غزل شمارهٔ 401 : شهر بگرفت آن کمان ابرو به بالای چو تیر
غزل شمارهٔ 402 : گر چه دورم، نه صبورم ز تو، ای بدر منیر
غزل شمارهٔ 403 : صنما، بی‌تو مرا کار به جان آمده گیر
غزل شمارهٔ 404 : پاکبازان را چه خارا و چه خز؟
غزل شمارهٔ 405 : صاحب روی خوب و زلف دراز
غزل شمارهٔ 406 : من بدین خواری و این غربت از آن راه دراز
غزل شمارهٔ 407 : منم غریب دیار تو، ای غریب‌نواز
غزل شمارهٔ 408 : آن سست عهد سخت کمان اوفتاد باز
غزل شمارهٔ 409 : یار ار نمی‌کند به حدیث تو گوش باز
غزل شمارهٔ 410 : ما در به روی خلق فرو بسته‌ایم باز
غزل شمارهٔ 411 : اگر نوبهاری ببینیم باز
غزل شمارهٔ 412 : عنایتیست خدا را به حال ما امروز
غزل شمارهٔ 413 : گر تو گل چهره در آیی به چمن مست امروز
غزل شمارهٔ 414 : هر چه گویم من، ای دبیر، امروز
غزل شمارهٔ 415 : کام دلم نشد ز دهانت روا هنوز
غزل شمارهٔ 416 : گلت بنده گردید و شمشاد نیز
غزل شمارهٔ 417 : در وفا داری نکردی آنچه می‌گفتی تو نیز
غزل شمارهٔ 418 : در ضمیر ما نمیگنجد بغیر از دوست کس
غزل شمارهٔ 419 : بیا، که صفهٔ ما بوریای میکده بس
غزل شمارهٔ 420 : به رخ شمع شبستانم تویی بس

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد
* بلک آتش در همه آفاق زد
شعر کامل
مولوی
* خاکساری که به خواری به جهان ننگرد او
* بر سرش خاک که از خاک بسی خوارتر است
شعر کامل
عطار
* نیست ممکن از زبان خوش کسی نقصان کند
* چرب نرمی غوطه در شکر دهد بادام را
شعر کامل
صائب تبریزی